Συγκλονιστικό συλλαλητήριο στο Λονδίνο!
Από το "Έθνος", 28.3.2011 Δεν έχει ξαναγίνει τέτοια διαδήλωση εργαζομένων στο Λονδίνο όπως αυτή του Σαββάτου. Πάνω από 250.000 λαού, όπως ανακοίνωσε η Σκότλαντ Γιαρντ, κατέκλυσαν το κέντρο της βρετανικής πρωτεύουσας για να διαμαρτυρηθούν εναντίον των μέτρων άγριας λιτότητας που προωθεί η δεξιά κυβέρνηση Κάμερον. Ούτε στην εποχή του «κεφαλικού φόρου» της Μάργκαρετ Θάτσερ πριν από είκοσι χρόνια είχε συγκεντρωθεί τέτοιο πλήθος, παρόλο που τότε οι διαδηλώσεις ήταν πιο βίαιες. Μόνο η παλλαϊκή διαδήλωση των Βρετανών κατά της αμερικανικής επίθεσης στο Ιράκ, το 2003, είχε συγκεντρώσει περισσότερο κόσμο, περίπου ένα εκατομμύριο. Για οικονομικό θέμα όμως τέτοια διαδήλωση δεν έχει ξαναγίνει στην Αγγλία, τουλάχιστον τις τελευταίες δεκαετίες. Η συμμετοχή του κόσμου το Σάββατο ξεπέρασε τις προσδοκίες ακόμη και των συνδικαλιστών που διοργάνωσαν το συλλαλητήριο. «Το πλήθος ήταν κυριολεκτικά τεράστιο και έδειξε την οργή του μέσου εργαζόμενου» δήλωσε ο Ντέιβ Πρέντις, γενικός γραμματέας του συνδικάτου των εργαζομένων στον δημόσιο τομέα. Κατενθουσιασμένος ήταν ο αρχηγός των Εργατικών Εντ Μίλιμπαντ, ο οποίος εξελέγη απροσδόκητα πέρυσι ηγέτης του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης με την υποστήριξη της αριστερής πτέρυγας. «Γνωρίζουμε τι θα πει η κυβέρνηση - ότι αυτή είναι μια πορεία της μειοψηφίας» ανέφερε στην ομιλία του και συνέχισε: «Εχουν τόσο πολύ άδικο. Ντέιβιντ Κάμερον, ήθελες να δημιουργήσεις τη ΄΄μεγάλη κοινωνία΄΄ (σ.σ. αυτό είναι το κεντρικό σύνθημα της δεξιάς βρετανικής κυβέρνησης) - ε, να λοιπόν, αυτή είναι η μεγάλη κοινωνία! Η μεγάλη κοινωνία ενωμένη εναντίον αυτού που η κυβέρνησή σου κάνει στη χώρα μας! Στεκόμαστε όρθιοι σήμερα όχι ως η μειοψηφία, αλλά ως η φωνή της επικρατούσας πλειοψηφίας σ΄ αυτή τη χώρα!» τόνισε ο ηγέτης των Εργατικών. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η δεξιά βρετανική κυβέρνηση δεν πρόκειται να δώσει σημασία και να αλλάξει την πολιτική της εξαιτίας της κολοσσιαίας διαδήλωσης του Σαββάτου. Οι βρετανικές κυβερνήσεις ανέκαθεν αδιαφορούσαν για τη γνώμη των πολιτών, αλλά πολύ συχνά το πληρώνουν στις κάλπες με εκλογικές ήττες που τις απομακρύνουν από την εξουσία - αν και όχι πάντα. Εξάλλου απομένει πάρα πολύς χρόνος μέχρι την άνοιξη του 2015 που θα ξαναγίνουν βουλευτικές εκλογές στη Βρετανία. Το πρόβλημα όμως της σημερινής κυβέρνησης του Λονδίνου είναι ότι παρά το ληστρικό εκλογικό σύστημα, το πιο ληστρικό που υπάρχει σε δημοκρατική χώρα, οι Συντηρητικοί δεν έχουν πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο και συγκυβερνούν σε συνασπισμό με τους Φιλελεύθερους. Οι Φιλελεύθεροι όμως έχουν καταρρεύσει πλήρως στις δημοσκοπήσεις επειδή εξαπάτησαν ασύστολα τους ψηφοφόρους τους, καθώς η πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση στην οποία συμμετέχουν δεν έχει απολύτως καμιά σχέση με όσα είχαν υποσχεθεί προεκλογικά. Το ερώτημα λοιπόν είναι αν οι Φιλελεύθεροι θα αρκεστούν να συγκυβερνήσουν υποταγμένοι στους Συντηρητικούς επί μία πενταετία με βέβαιο αποτέλεσμα τον καταποντισμό του κόμματός τους στις επόμενες εκλογές ή αν θα επιχειρήσουν να επιβάλουν μια μετριοπαθέστερη γραμμή για να διασωθούν κομματικά, εκβιάζοντας τους Συντηρητικούς πως θα εγκαταλείψουν τον συνασπισμό μαζί τους και θα πάνε να σχηματίσουν κυβέρνηση με τους Εργατικούς! Εννοείται πως οι Εργατικοί θα τους υποδέχονταν με ανοιχτές αγκάλες σε μια τέτοια περίπτωση, χωρίς καμιά πολιτική ή ιδεολογική αναστολή. Θεωρητικά τουλάχιστον κάτι τέτοιο είναι δυνατόν, οπότε αυτή τη φορά η πίεση των εκατοντάδων χιλιάδων διαδηλωτών από τα κάτω έχει νόημα. Φυσικά, στην πράξη, όσο περισσότερο κυλάει ο χρόνος και σε όσο πιο αντιλαϊκά μέτρα συναινούν οι Φιλελεύθεροι, τόσο πιο πολύ θα απεχθάνονται κάθε κίνηση που θα μπορούσε να οδηγήσει σε πρόωρη εκλογική αναμέτρηση, οπότε τόσο πιο πειθήνια ανδρείκελα των Συντηρητικών θα γίνονται. Συνδικάτα «Πολιτική ανυπακοή» ΠΡΟΧΩΡΗΜΕΝΕΣ για Βρετανό συνδικαλιστή απόψεις είχε εκφράσει προ δεκαημέρου στην εφημερίδα «Γκάρντιαν» ο Μπρένταν Μπάρμπερ, ο γενικός γραμματέας του Κογκρέσου των Συνδικάτων (TUC), δηλαδή της βρετανικής «ΓΣΕΕ». Αναφερόμενος στη δράση ομάδων ακτιβιστών που έκαναν σύντομες καταλήψεις σε τράπεζες ή εμπορικές επιχειρήσεις που έχουν κατηγορηθεί για αποφυγή καταβολής φόρων, είχε δηλώσει: «Νομίζω ότι αυτό το είδος ειρηνικής διαμαρτυρίας μπορεί να παίξει τον ρόλο του. Βοήθησε να προβληθεί ένα θέμα που είχαμε δίκιο να το βάλουμε ψηλά στην ατζέντα ... Νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει ρόλος για την ειρηνική πολιτική ανυπακοή ... Οι δημοκρατικές διαμαρτυρίες μπορούν να επηρεάσουν σοβαρά την πολιτική σκέψη».