ΝΕΟΦΙΛΜΟΥΝΙΣΜΟΣ. «Πάρτα όλα» για την Ελλάδα.

11 Απριλίου 2012

Γράφει ο Χρίστος Γούδης

Είδες να μαδούν την κότα

και ο αέρας να συνεπαίρνει τα πούπουλα;

Έτσι πάει το έθνος.

«Η Γυναίκα της Ζάκυθος»

Διονύσιος Σολωμός

Το ελληνικό δαιμόνιο, πρωτοπόρο για μία ακόμη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, διαμορφώνει στις αρχές του 21ου αιώνα, μέσα από την βιογενετική σύζευξη των ιδεολογικών αντιθέσεων του παρελθόντος, την μετανεωτερική πολιτική φιλοσοφία της εποχής. Η υπέρβαση του κομμουνισμού και του νεοφιλελευθερισμού στην πράξη και στην καθημερινότητά μας, μέσα από την μοριακή σύμφυση των κύριων χαρακτηριστικών τους, αρχίζει να σχηματοποιείται σε μια νέα «τερατογενετικά μεταλλαγμένη» πολιτική ιδεολογία της ανθρωπότητος: τον νεοφιλμουνισμό. Κύριοι άξονες το laissez passer, laissez faire, άσε τους να περάσουν, άσε τους να κάνουν ό,τι θέλουν, δείρε τους άγρια και φορολόγησέ τους, πάρτους τα σπίτια, απόλυσέ τους και υποδούλωσέ τους. Η επίπλαστη αντιφατικότητα, των φωτεινών ιδεολογημάτων που διέπουν τον ελληνικό (επί του παρόντος) νεοφιλμουνισμό, αίρεται όταν ληφθεί υπ’ όψη ότι η εφαρμογή τους είναι επιλεκτικά παρεμβατική και αναφέρεται κατά περίπτωση σε διαφορετικές ομάδες ανθρώπων.

Έτσι, ο γενετικός κώδικας της πλήρους ελευθεριότητας αφορά κυρίως του νεοβάρβαρους χρηματανθρώπους και τους πολυπληθείς αλλογενείς, ενώ ο διπλούς πέλεκυς (της εκδοράς και της πνιγμονής) αφορά όλους τους έντιμους πολίτες, οι οποίοι αρνούνται να καταστούν ευέλικτοι, παραβατικοί, και ανταγωνιστικοί (δεν κλέβουν, δεν ληστεύουν, δεν γλείφουν, δεν ασχημονούν, και δεν παραβαίνουν τους νόμους), είναι δηλαδή οπισθοδρομικοί και αμετανόητοι στην προσκόλλησή τους στον αναχρονισμό της διατήρησης αρχών και αξιών.

Η νέα αυτή «ρηξικέλευθη» βιογενετική πολιτική ιδεολογία (Φρανκενστάϊν μ’ ακούς;), η οποία πραγματικά «σπαέι κόκκαλα» (απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά), αποτελεί έκφανση της δημιουργικής θύελλας που σαρώνει τα κρανία των πολιτικών μας τυχοδιωκτών και προκαλεί τις ενορατικές ερμηνείες ενός δισυπόστατου μαρξισμού: από την μία μεριά, του μαρξισμού τού μεγάλου στοχαστή Καρόλου Μάρξ, και από την άλλη του άλλου μαρξισμού, του (επίσης μεγάλου) γελωτοποιού, Γκρούσο Μάρξ. Έτσι, και ενώ ο κομμουνισμός του Καρόλου Μάρξ έχει πεθάνει διεθνώς, στην Ελλάδα (της φαιδράς πορτοκαλέας) ανθεί, γιατί υπάρχουν ακόμα πολιτικοί που σέβονται την ιερή παρακαταθήκη του αλήστου μνήμης υπαρκτού σοσιαλισμού που συμπυκνώνεται στην λιτή ρήση: «όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι, αλλά μερικοί – οι κομμουνιστές – είναι πιό ίσοι από τους άλλους». Παράλληλα από την άλλη μεριά, το φιλελεύθερο πνεύμα των σαλτιμπάγκων, των ταχυδακτυλουργών, των παλιάτσων, και των μικρέμπορων της πολιτικής, κρατά ψηλά την σημαία του κωμικού Γκρούσο Μάρξ αναπεπταμένη ως νεοελληνική (made in China), διαλαλώντας σε ένα τηλεοπτικό «πάρτα όλα» την αναρριχητική (επί της εξουσίας) προδιάθεσή του, με την μεταπρατική και αδιαπραγμάτευτη φιλοσοφία του πλανόδιου πραγματευτή: «πάρε κόσμε, αυτές είναι οι αρχές μας, αν δεν σας αρέσουν έχουμε κι άλλες». Πάρε κόσμε, πάρτα «όλα για την Ελλάδα».

Χρίστος Γούδης

(Λαϊκός Παρατηρητής)