Δεν εδέησε η ΔΕΗ ...

ΔΕΗ ΑΛΟΥΜΙΝΙΟ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΓΟΡΑΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

Παρακολουθώ από τον τύπο διαμάχη της ΔΕΗ με το Αλουμίνιο της Ελλάδος. Τον Διοικητή της ΔΕΗ να γυρίζει απελπισμένος πότε στη Βουλή, πότε στο Υπουργείο Ανάπτυξης, στο Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, και στα ΜΜΕ. Και συνεχώς να επαναλαμβάνει ότι το θεσμικό πλαίσιο για την απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας είναι λάθος και δημιουργεί τεράστια οικονομικά προβλήματα στην ΔΕΗ. Για την οποία υπάρχει κίνδυνος να γίνει προβληματική, δηλαδή να χρεοκοπήσει, με αποτέλεσμα κατακόρυφη αύξηση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος για τους καταναλωτές, να απαξιωθεί οικονομικά η μεγαλύτερη επιχείρηση της χώρας, να ζημιωθεί το δημόσιο διότι θα μηδενισθεί η αξία ενός σπουδαίου περιουσιακού στοιχείου του και θα φορτωθεί και τα χρέη του. Και καμία κυβερνητική αντίδραση δεν βλέπω να υπάρχει. Συνοπτικά το πρόβλημα έχει ως εξής: Η κυβέρνηση θεσμοθέτησε μια «επαμφοτερίζουσα» απελευθέρωση αγοράς ενέργειας, η οποία έχει δημιουργήσει εκρηκτικές καταστάσεις στην «αγορά» ενέργειας, και εάν παραμείνει όπως έχει θα τινάξει στον αέρα τη ΔΕΗ, και επιπλέον θα έχουμε στη χώρα σύνδρομο τύπου Καλιφόρνιας. Νομίζω ότι η ΔΕΗ έπρεπε να προσφύγει στην Ευρωπαϊκή Ένωση και ας εκθέσει με αυτόν τον τρόπο την κυβέρνηση. Πρέπει να επέμβει άμεσα ο Πρωθυπουργός κος Καραμανλής, και να διώξει αμέσως τον υπουργό Ανάπτυξης ο οποίος μέχρι στιγμής έχει χειρισθεί το θέμα.

Για πιο αναλυτική ενημέρωση μεταφέρω εδώ κείμενο στην εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της Κυριακής 3 Ιουνίου 2007 από άρθρο του κου Μ. Καραμανή Προέδρου Ρυθμιστικής αρχής Ενέργειας, σε απάντηση άρθρου με τίτλο «Αγορά Ηλεκτρικής Ενέργειας. Όλη η εξουσία στους προμηθευτές» το οποίο είχε δημοσιευθεί προγενέστερα στην ίδια εφημερίδα .Ισχυρίζεται ο κος Καραμανής ότι η ΔΕΗ έχει δεσπόζουσα θέση στην αγορά, έχει ήδη εγκατεστημένες μονάδες χρηματοδοτούμενες με κεφάλαιο που είχε αντληθεί κατά την περίοδο της μονοπωλιακής δραστηριοποίησης της, αλλά και ιδίως τεράστια πελατειακή βάση. Επίσης, η ΔΕΗ έχοντας την αποκλειστική χρήση των λιγνιτικών κοιτασμάτων και των υδάτινων πόρων, κατείχε κρίσιμο συγκριτικό πλεονέκτημα ως προς την προμήθεια και το μείγμα καυσίμων που χρησιμοποιούσε. Υπό αυτές τις συνθήκες λέγει ότι ήταν απόλυτα λογικό κανένας παραγωγός να μην τολμά να μπει στην αγορά ενέργειας. Και συνεχίζει ότι γι’ αυτό δικαιολογημένα άλλαξαν τον νόμο 2773/1999 με τον νόμο 3175/2003 κατ’ εξουσιοδότηση του οποίου καταρτίστηκε ο κώδικας Διαχείρισης του Συστήματος και Συναλλαγών Ηλεκτρικής Ενέργειας. Προέβλεπε τον ημερήσιο ενεργειακό προγραμματισμό καθώς και το μηχανισμό διασφάλισης ισχύος, μέσω του οποίου δίνεται κίνητρο για την εγκατάσταση νέων μονάδων υψηλής τεχνολογίας, από ανεξάρτητους παραγωγούς. Ο νόμος 2773/1999 προέβλεπε ότι η λειτουργία της αγοράς ενέργειας στηρίζεται στα διμερή συμβόλαια παραγωγών και καταναλωτών, δηλαδή παράγω ενέργεια, βρίσκω πελάτες και την πουλάω συναγωνιζόμενος τους υπόλοιπους παραγωγούς, όπως γίνεται σε κάθε αγορά. Ο νόμος 3175/2003 δίνει όλη την εξουσία στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, αυτή καθορίζει τη λεγόμενη οριακή τιμή μονάδας. Δηλαδή το κόστος της κιλοβατώρας στην πιο ακριβή μονάδα η οποία είναι εγκατεστημένη στο σύστημα. Και με την τιμή αυτή αγοράζει η ΔΕΗ το ρεύμα από τους ιδιώτες παραγωγούς. Με αυτόν τον τρόπο ο παραγωγός δεν έχει πρόβλημα να εξασφαλίσει πελάτες, ούτε πρόβλημα να πουλήσει ο ανταγωνιστής του φθηνότερα και να του πάρει τους πελάτες. Εξασφαλίζει τραπεζική χρηματοδότηση και επιδότηση από τον αναπτυξιακό νόμο κατασκευάζει το εργοστάσιο και έχει σίγουρο πελάτη τη ΔΕΗ και σίγουρα κέρδη από την πώληση της ηλεκτρικής ενέργειας. Ο καταναλωτής δεν έχει άλλη επιλογή αγοράς ενέργειας, και γι’ αυτόν υπάρχει μόνο ένας προμηθευτής η ΔΕΗ. Οι παραγωγοί που πούλαγαν σε ιδιώτες καταναλωτές τους σταμάτησαν και πουλάνε μόνο στην ΔΕΗ. Γιατί άραγε δεν υπάρχει ανάλογη ευαισθησία της ΡΑΕ. Απελευθερωμένη αγορά κυρίως σημαίνει δυνατότητα επιλογής προμηθευτή από τους καταναλωτές, και όχι να εξαρτάται από ένα μονοπώλιο, τη ΔΕΗ όπως γίνεται τώρα. Η οποία με το υπάρχον σύστημα λειτουργεί για να μεταβιβάζει άκοπα και σταθερά κέρδη στους ιδιώτες προμηθευτές ενέργειας. Εάν συγκρίνομε με την απελευθερωμένη αγορά τηλεπικοινωνιών είναι σαν να πούλαγε τηλεφωνικές συνδέσεις μόνο ο ΟΤΕ και οι υπόλοιποι πάροχοι της αγοράς να μίσθωναν στον ΟΤΕ με πολύ καλά κέρδη τις γραμμές οπτικών ινών. Εδώ υπάρχει κρατικός παρεμβατισμός για να κερδίζουν ορισμένοι επιχειρηματίες. Τους οποίους έτσι κάνουμε κρατικοδίαιτους. Τυπικά αυτό δεν είναι απελευθερωμένη αγορά ενέργειας και δεν πληροί τους όρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Αλλά για τον καταναλωτή, τη ΔΕΗ και την Εθνική Οικονομία είναι καταστροφή. Ήδη σήμερα έπειτα από 16 μήνες δεν ισχύουν αυτά τα οποία έγραφε παραπάνω και η ΔΕΗ έχει τεράστιες ζημιές. Ακόμη και εάν πράγματι είναι πιο ανταγωνιστική από τον ιδιωτικό τομέα με όλα όσα παραπάνω περιγράφει ο κος Καραμανής. Παρ’ όλο που η ΔΕΗ είναι μια αντιπαραγωγική δημόσια επιχείρηση, με 15.000 παραπάνω υπαλλήλους από όσους θα είχε μια αντίστοιχη ιδιωτική επιχείρηση, και από όσους πράγματι χρειάζεται. Οι εργασιακές σχέσεις με το προσωπικό της διέπονται από το αντιπαραγωγικό θεσμικό πλαίσιο του δημόσιου τομέα, τα εργοστάσια της είναι παλαιά και παρουσιάζουν βλάβες. Τα τιμολόγια της δεν αναπροσαρμόζονται παρά μόνον με 3% ή 4% ετησίως από την κυβέρνηση αγορανομικά και όχι ελεύθερα όταν το πετρέλαιο ανατιμήθηκε κατά 100 τα εκατό, έχει ένα πολύ μεγάλο εταιρικό χρέος, και παρ’ όλα αυτά δεν τολμά κανείς παραγωγός να εισέλθει στην αγορά ηλεκτρικής ενέργειας. Τότε όλα αυτά δηλώνουν και φωνάζουν ότι η ΔΕΗ είναι πιο ανταγωνιστική η πιο παραγωγική από όλους τους υποψήφιους επενδυτές. Επομένως είναι τραγικό λάθος και νοθεύεται ο υγιής ανταγωνισμός όταν προσπαθούμε δια της βίας και με σοφιστείες που περιέχει ο νόμος 3175/2003 να βγάλουμε εικονικούς παραγωγικότερους προμηθευτές ηλεκτρικής ενέργειας στο σύστημα. Ο αρχικός Νόμος 2773/1999 πολύ σωστά προέβλεπε ότι η λειτουργία της αγοράς στηρίζεται στα διμερή συμβόλαια μεταξύ παραγωγών και καταναλωτών. Όποιος παραγωγός θεωρεί ότι είναι πιο ανταγωνιστικός από την ΔΕΗ δεν έχει παρά να κερδίσει πελάτες και να πωλήσει ενέργεια σε αυτούς. Το μόνο που θα μπορούσε να γίνει, να τους δώσει η ΔΕΗ δωρεάν διέλευση από τα δίκτυα της για περιορισμένο χρονικό διάστημα. Ο νόμος 3175/2003 όπως εφαρμόζεται όχι μόνο δεν απελευθερώνει την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας αλλά αντίθετα επιδοτεί αντιπαραγωγικές μονάδες κυρίως σε βάρος της ΔΕΗ, να εισέλθουν στο σύστημα και δημιουργεί όχι ανταγωνισμό ελεύθερης αγοράς αλλά στρεβλώσεις και αγορά ιδιόρρυθμη, η οποία εξαρτάται από την εύνοια και τις ερμηνείες της γραφειοκρατίας.