Του Αθανασιου Eλλις
Χωρίς ισχυρή οικονομία είναι δύσκολη η άσκηση αποτελεσματικής εξωτερικής πολιτικής. Οταν στις αρχές της τρέχουσας δεκαετίας η Ελλάδα, υποβοηθούμενη από την ολυμπιακή προετοιμασία, επιτύγχανε υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης και υποσχόταν να στηρίξει οικονομικά τα Βαλκάνια με 500 εκατομμύρια ευρώ, οι ΗΠΑ, οι Ευρωπαίοι εταίροι, αλλά και οι χώρες της περιοχής έτειναν ευήκοον ους στις ελληνικές θέσεις και προτεραιότητες. Σήμερα, καθώς η χώρα μας αναζητεί περισσότερα δάνεια, διαθέτει λιγότερη επιρροή.
Τρεις δεκαετίες μετά την είσοδο της Ελλάδας στην ΕΟΚ, και μια δεκαετία μετά την ένταξή της στην ΟΝΕ, οι σημαντικές χώρες της Ευρώπης έχουν μετανιώσει που υπέκυψαν στις προσωπικές σχέσεις εμπιστοσύνης και στις αισιόδοξες διαβεβαιώσεις του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Κώστα Σημίτη, και δέχθηκαν στους κόλπους της Ενωσης μια ανέτοιμη και αναξιόπιστη χώρα η οποία επαναπαύθηκε σε ένα πλασματικό επίπεδο διαβίωσης που βασιζόταν στις δικές τους ενισχύσεις και επιδοτήσεις.
Οι ηγέτες των ισχυρών οικονομιών, που έχουν κουρασθεί να εισπράττουν απαιτήσεις και να καταβάλουν ενισχύσεις, θα είναι πλέον περισσότερο διστακτικοί έναντι των ελληνικών αιτημάτων και λιγότερο πρόθυμοι να επιδείξουν κατανόηση στις ελληνικές ευαισθησίες στα εθνικά θέματα. Λόγω της οικονομικής δυστοκίας η Ελλάδα αδυνατεί όχι μόνον να ασκήσει αποτελεσματική κοινωνική πολιτική, αλλά δεν έχει και τη δυνατότητα να θωρακισθεί στον βαθμό που θα έπρεπε έναντι των εξωτερικών κινδύνων, ούτε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του ΝΑΤΟ. Και όταν αρνείσαι να συμβάλεις ή έστω να στηρίξεις οικονομικά τις προτεραιότητες συμμάχων και εταίρων, τότε είναι αναμενόμενο ότι και οι δικές σου προτεραιότητες θα βρουν μικρότερη κατανόηση από αυτούς.
Οσο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και πολλά κράτη-μέλη της Ε.Ε. βλέπουν την Ελλάδα ως μια χώρα που με την ανευθυνότητά της έχει φθάσει να απειλεί τη σταθερότητα του ευρώ, η χώρα μας θα αδυνατεί να αξιοποιήσει τους κοινοτικούς θεσμούς για την προώθηση των θέσεών της στα μείζονα θέματα που την απασχολούν, όπως είναι η συμπεριφορά της Τουρκίας στο Αιγαίο και στην Κύπρο, αλλά και το αίτημα της ΠΓΔΜ για έναρξη ενταξιακών διαπραγματεύσεων. Το δημοσιονομικό έλλειμμα αναπόφευκτα οδηγεί σε ελλειμματική διπλωματία.
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_03/01/2010_385517
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου