Διαφθορά και πάσης Ελλάδος

>«Ασύλληπτη η διαφθορά στην Ελλάδα...»
Ο κ. Δημήτριος Ζάχαρης,ομότιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, από την Πάτρα,γράφει: 

Οι θρασύτατοι και αδίστακτοι κομματικοί λεγεωνάριοι έχουν υπερβεί κάθε όριο ανοχής των πολιτών που είχαν την ψευδαίσθηση ότι είναι δυνατόν η Ελλάδα να γίνει ευρωπαϊκή χώρα, δηλαδή χώρα με θεσμούς οι οποίοι θα εγγυώνται βασικά ατομικά δικαιώματα, όπως είναι η ισονομία, η δικαιοσύνη και η αξιοκρατία. Η κρίση της ελληνικής κοινωνίας δεν είναι πρωταρχικώς οικονομική αλλά κυρίως ηθική. Ο Πρωθυπουργός και οι αρχηγοί των κομμάτων νομίζουν ότι απευθύνονται σε ηλιθίους όταν ομιλούν για αξιοκρατία, ενώ οι κομματικοί τους μηχανισμοί καταλαμβάνουν όλους τους δημόσιους θεσμούς. Είναι ασύλληπτος ο βαθμός διαφθοράς της ελληνικής κοινωνίας. Ποιος συνεπής πολίτης μπορεί να εμπιστευθεί σήμερα τους ελληνικούς θεσμούς και κυρίως την πολιτική και τους πολιτικούς; Μιλούν όλοι τους για οικονομική κρίση αλλά οι ίδιοι απολαμβάνουν παχυλούς για την «Ψωροκώσταινα» μισθούς, πέρα από τα δωρεάν αυτοκίνητα, τους αποσπασμένους δημοσίους υπαλλήλους στα γραφεία τους σε Αθήνα και περιφέρεια, τις τηλεφωνικές ατέλειες, τις αστυνομικές συνοδείες και δεν ξέρω ακόμη τι άλλο. Λίγες εξαιρέσεις υπάρχουν, αλλά οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Δυστυχώς για την Ελλάδα. Είναι τυχαίο που ένα μέρος της κοινωνίας θεωρεί ότι τελικά οι Παλαιοκώστες μπορεί να έχουν και δίκιο; Και γελά ειρωνικά με το δήθεν ηθικό ελληνικό κράτος; Ούτε ο Πλάτων ούτε ο Χέγκελ ούτε ο Μαρξ, οι κατ΄ εξοχήν φιλόσοφοι του απόλυτου κράτους, θα μπορούσαν να φαντασθούν την ηθική κατάρρευση και τη σήψη του φιλοσοφικού τους μορφώματος, δηλαδή της ιδέας του κράτους ως εγγυητή της ανθρώπινης ευτυχίας και της δικαιοσύνης, όπως αυτοί βέβαια αντιλαμβάνονταν τις έννοιες αυτές. Αν λοιπόν θεωρηθεί ότι το απόλυτο κράτος των ανωτέρω φιλοσόφων συντρίβει την προσωπικότητα του ατόμου, τι μπορεί κανείς να σκεφθεί για το κομματικό και διεφθαρμένο ελληνικό κράτος; Αν τη θέση του κυρίαρχου ηγεμόνα ή μονάρχη του κράτους του Πλάτωνα, του Χέγκελ και της κολεκτίβας του Μαρξ λάβει ο ηγεμόνας που λέγεται κόμμα, με την ανωτέρω έννοια, στο οποίο κυριαρχεί η δικτατορία της μετριότητας με τον μανδύα της δημοκρατικότητας, ποια θα είναι η διαφορά για τον πολίτη που έχει ως αίτημα τη σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία; Ποιος μπορεί να ελέγξει τους κομματικούς σατράπες και συνδικαλιστές που λυμαίνονται τη χώρα; Δυστυχώς κανείς. Ο απόλυτος κομματισμός δημιούργησε μια κλειστή κοινωνία προνομιούχων. Μήπως η πτώση των δύο κομμάτων εξουσίας είναι σημάδι προόδου της ανοιχτής κοινωνίας; 

Μιχαλακοπούλου 80, Αθήνα 115 28 ● Τηλ.: 211-365.7000 ● Fax: 211-365.8004 

● Ε-mail: epistoles@tovima.gr 

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=261005&ct=6