Αυτοπυροβολήθηκε με ένα περίστροφο σε πάρκο ο γερμανός ιστορικός Καρλχάιντς Σέντλιχ

Τραγικό τέλος είχε ο προσωπικός καταδότης του Γκρας Καρλχάιντς Σέντλιχ

Αυτοπυροβολήθηκε με ένα περίστροφο σε πάρκο ο γερμανός ιστορικός Καρλχάιντς Σέντλιχ

«ΤΟ ΒΗΜΑ»

ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ Γ. ΓΑΛΙΑΝΟΣ

ΒΕΡΟΛΙΝΟ O θάνατός του ήταν βασανιστικός. Μισή ώρα αφότου αυτοπυροβολήθηκε στο κεφάλι, ο γερμανός ιστορικός Καρλχάιντς Σέντλιχ ζούσε ακόμη. Η αστυνομία τον βρήκε προ ημερών να ξεψυχά αιμόφυρτος στο παγκάκι ενός πάρκου στο προάστιο Πρεντσλάουερ Μπεργκ του Βερολίνου. Το περίστροφο, με το οποίο αυτοκτόνησε, ήταν πεσμένο δίπλα του. Έτσι άδοξα αποχώρησε από τη ζωή ο χαφιές ενός ένδοξου και πασίγνωστου συγγραφέα της Γερμανίας, του νομπελίστα λογοτεχνίας Γκύντερ Γκρας. Εδώ και έναν χρόνο είχε αποδειχθεί ότι από το1975 ως το 1989 ο Σέντλιχ κατέγραφε κάθε κίνηση του κ. Γκρας κατά παραγγελία της Στάζι, της πρώην μυστικής αστυνομίας της Ανατολικής Γερμανίας. Ο ηλικίας78 ετών ιστορικός, που δούλευε στην Ακαδημία Επιστημών του Ανατολικού Βερολίνου, είχε αποκτήσει την εμπιστοσύνη του παρακολουθούμενου χάρη στο«ανορθόδοξο» πνεύμα του: ασκούσε κριτική στον κομμουνισμό, αλλά τον υποστήριζε κιόλας. Έτσι μπορούσε να τον παρακολουθεί στενά κάθε φορά που ο Γκρας επισκεπτόταν το Ανατολικό Βερολίνο. Το αποτέλεσμα της παρακολούθησης ήταν ένας φάκελος με 500 πυκνογραμμένες σελίδες όπου καταγράφονται ταυτόχρονα- με τα «μάτια του χαφιέ»- και οι «υπόγειες διαδρομές» της τότε ανατολικογερμανικής διανόησης, δεδομένου ότι ο κ. Γκρας συναντούσε εκεί κυρίως αντιφρονούντες λογοτέχνες και διανοούμενους.

Ο Σέντλιχ, που έφερε το ψευδώνυμο «Σέφερ», δεν ήταν ο μοναδικός πράκτορας της Στάζι που παρακολουθούσε τον κ. Γκρας- είναι όμως ο μοναδικός ως τώρα γνωστός. Στα αρχεία της πρώην μυστικής αστυνομίας βρέθηκαν και άλλοι χαφιέδες με τα ψευδώνυμα «Ερνστ» και «Χανς». Οι συντάκτες τους, όμως, δεν έχουν ταυτοποιηθεί ακόμη.

Τιμή και δόξα σε ένα «καρφί». Για τη δράση του στο λεγόμενο « αθέατο μέτωπο » ο Σέντλιχ τιμήθηκε το 1986 με ανώτατο κρατικό μετάλλιο. Μόνο που ο τιμώμενος δεν φαινόταν χαρούμενος γι΄ αυτό. Ο Σέντλιχ δεν ήταν «πεπεισμένος δράστης» αλλά, αντίθετα, βρισκόταν «στα μαχαίρια» με τους ιθύνοντες του καθεστώτος του υπαρκτού σοσιαλισμού, που « άχρηστους » τους ανέβαζε «ηλίθιους » τους κατέβαζε. Η συνεργασία του με τη Στάζι οφειλόταν σε εκβιασμό. Η τελευταία είχε αποδείξεις για παράνομες πράξεις του, όπως τη λαθραία εισαγωγή εμπορευμάτων. « Ή προδίδεις ή πας φυλακή » ήταν η πρότασή της. Ο Σέντλιχ πρόδωσε. Από αυτή την άποψη ήταν συγχρόνως θύτης και θύμα του τότε καθεστώτος.

Εξάλλου ο αυτόχειρας ιστορικός δεν «κάρφωνε» μόνο τον κ. Γκρας, αλλά και τον αδελφό του, τον επίσης γνωστό ιστορικό Χανς Γιόαχιμ Σέντλιχ. Αυτό τον είχε κάνει, όπως λέει άνθρωπος που τον γνώριζε καλά, να «σιχαίνεται» τον εαυτό του. Η αποκάλυψη της ταυτότητάς του πριν από έναν χρόνο επέτεινε τη ψυχολογική του κρίση. Η αυτοκτονία του δεν εξέπληξε λοιπόν κανένα. Ούτε και λύπησε: « Να γίνει παράδειγμα και στους άλλους πράκτορες της Στάζι » έγραψε κυνικά αναγνώστης γερμανικής εφημερίδας. « Η αυτοκτονία τους θα κάνει καλό και στα Ταμεία σύνταξης ».