Ανοιχτή επιστολή στους Αντεξουσιαστές
(Χρ. Δάλκος, από την ΡΗΞΗ, τ.47, που κυκλοφορεί)
Ξέρω πως η ιδέα της πατρίδας, του κοινού τόπου, της ιστορίας και του πολιτισμού του, σας είναι απεχθής.
Ξέρω πως οι κατά τα άλλα «ευαίσθητες» μύτες σας είναι επιλεκτικές στις οσμές του χυμένου αίματος: όσο σας εξεγείρει η δολοφονία ενός δεκαπεντάχρονου από ένα ανθρωποειδές, τόσο σας αφήνει παγερά αδιάφορους η δολοφονία ενός πιλότου που υπερασπίζεται το Αιγαίο ή ενός Ελληνοκύπριου Γλέζου που κατεβάζει την κατοχική σημαία.
Ξέρω πως σέβεστε απεριόριστα τα τζαμιά, τις συναγωγές, τους καθολικούς, προτεσταντικούς ή και αρχαιοελληνικούς ναούς, και το μόνο που δεν σέβεστε είναι οι ελληνορθόδοξες εκκλησίες ή εικόνες. Είναι κι’ αυτό μια καθ’ όλα σεβαστή μορφή αυτοπεριφρόνησης.
Ξέρω πως δεν χάνετε ευκαιρία να κάψετε την ελληνική σημαία και να την αντικαταστήσετε με την μαυροκόκκινή σας, ξεχνώντας βέβαια πως είναι αυτή η ίδια σημαία που ύμνησε ο Σολωμός, για την οποία πέθανε ο άλλος Σολωμός, που ύψωσαν οι αγωνιστές της εθνικής ανεξαρτησίας και αντίστασης, αυτή η ίδια που γκρεμίστηκε κάτω από τις ερπύστριες των τεθωρακισμένων της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Ξέρω τέλος πως ενώ περιφρονείτε βαθύτατα την πολιτισμική δημιουργία αυτού του τόπου, γοητεύεστε απεριόριστα από τον πολιτισμό, την γλώσσα και τα ήθη του παγκόσμιου χωροφύλακα, του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. (…)
Ακούστε, σας παρακαλώ, και σκεφθήτε επί τέλους: Με μια απείρως πιο αυταρχική αστυνομική εξουσία στο σβέρκο τους, οι αριστεροί του ’40 συστρατεύθηκαν στον πόλεμο εναντίον του ιταλικού φασισμού και του γερμανικού ναζισμού, γιατί καταλάβαιναν αυτό που εσείς, δυστυχώς, αδυνατείτε να καταλάβετε: πως υπάρχουν εξουσίες κι εξουσίες, και πως οι αφανείς και φαινομενικά μακρινές μπορεί να είναι πολύ πιο καταπιεστικές και αντιανθρώπινες.
Σήμερα που τα εξωνημένα κανάλια αλωνίζουν στα μυαλά των ανθρώπων και που είναι δυνατόν με ένα και μόνο ψέμα, καλά προπαγανδισμένο, να πέφτουν κυβερνήσεις και να διεκπεραιώνωνται πορτοκαλί, βελούδινες κ.λπ. «επαναστάσεις», μήπως είναι καιρός να αναρωτηθήτε μπας και λειτουργείτε ως τα ανυποψίαστα και ευχειραγώγητα κινούμενα μιας «κοκκινόμαυρης» «επανάστασης», ενορχηστρωμένης απ’ τον παγκόσμιο χωροφύλακα; Ο οποίος φιλοδοξεί να ταπεινώση και να υποδουλώση έναν ολόκληρο λαό με λίγες σπασμένες βιτρίνες και μερικά πυρπολημένα κτήρια;
Κοντολογίς, αφού δεν μπορείτε και δεν θέλετε να είστε πατριώτες, μπορείτε τουλάχιστον να μην είστε ηλίθιοι;
Σχόλια από ΣΓΣ.
Εκτιμώ ότι δεν πρόκειται περί δολοφονίας (φόνος μετά δόλου), αλλά περί φόνου (;). Επίσης η περίπτωση Ηλιάκη δεν είναι φόνος μετά δόλου, επειδή θα πρέπει να χαρακτηριστεί, για εμάς τους μη γνωρίζοντες, είτε ως ατύχημα ή ως πολεμική ενέργεια.
Σ’ ότι αφορά την ελληνική σημαία θα ήθελα να συμπληρώσω ότι μ’ αυτή τυλίχτηκε το πανελλήνιον και ξεχύθηκε στους δρόμους, όταν η Ελλάδα κέρδισε το EURO 2004, ανεξαρτήτως πολιτικών προτιμήσεων.
Σ’ ότι αφορά τον πόλεμο του ’40 εκτιμώ ότι δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι παρά τις επιστολές Ζαχαριάδη ο Έλληνας τίμησε νικηφόρα τα όπλα τα ιερά.
Σ’ όλες τις άλλες παρατηρήσεις, σε γενικές γραμμες, συμφωνώ.
ΣΓΣ
Αναρτήσεις
Μπράβο σε όποιον το έγραψε. Ας ακουστούν κάποιες φωνές, ας ακουστούν δυνατά μήπως και ακούσουν τα αυτιά κάποιων. Σε ευχαριστώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕΣΓ
1) Καλή η ιδέα της Πατρίδας! Και μάλιστα αν το δούμε και ιστορικά, όσο ξεζούμιζε τα παιδιά της, τόσο κάποιοι επέμεναν να προβάλλουν αυτή την ιδέα! Γιατί αλλιώς μπορεί και να ξύπναγε ο κόσμος και να έπαιρνε τους λειτουργούς της με τις πέτρες…
ΑπάντησηΔιαγραφή2) Τι είναι η Πατρίδα μας σήμερα;;; Σίγουρα όχι οι κάμποι! Σίγουρα όχι ο Κολοκοτρώνης ή ο Περικλής! Αυτοί αν ξανακατέβαιναν στη γη θα ήταν οι πρώτοι που θα άρχιζαν τις πετριές και τις βρισιές στους «λειτουργούς» της. Αν βέβαια δεν είχε προλάβει να κατέβει ο Χριστός, που θα τα είχε κάνει λαμπόγυαλο! Σήμερα Πατρίδα είναι το Χρηματιστήριο, το Βατοπέδι, η Siemens, τα βιβλία της Ιστορίας, ο διεφθαρμένος δημόσιος υπάλληλος, τα ανύπαρκτα Πανεπιστήμια και τα Νοσοκομεία που χρεώνουν το συνταξιούχο που τους πλήρωνε μία ζωή. Τέτοια Πατρίδα, όποιος δεν την καίει, είναι ή πεθαμένος ή ναρκωμένος ή βολεμένος ή κολλημένος στο «ένδοξο» παρελθόν, το οποίο πολλοί πολίτες επιμένουν κοιτάνε, την ώρα που η Πατρίδα τους κλέβει το μέλλον!
3) Καλή η ιδέα της Πατρίδας, αλλά δεν έχω καταλάβει: Ποιος αγαπάει την Πατρίδα του περισσότερο, αυτός που αποχαυνωμένος βλέπει τα σκάνδαλα και δεν κουνιέται από την σιγουριά του καναπέ και του αυθαίρετού του στην εξοχή ή αυτός που βγαίνει και τις τρώει, με την ελπίδα ότι αύριο κάτι μπορεί να αλλάξει;
4) Ο Ρήγας Φεραίος, όπως μας δίδαξαν τα βιβλία της ιστορίας, ήταν ένας ήρωας, που έσφαξε τον Τούρκο κοτζαμπάση γιατί του έπαιρνε το βιός! Μπα; Και γιατί δηλαδή αν εγώ χτυπήσω την εκάστοτε Κυβέρνηση που μας παίρνει τα λεφτά, για να τα φάει με καλόγερους ή χρηματιστές είμαι δολοφόνος ή ταραξίας ή αντιεξουσιαστής;;;
5) Συμπαθής ό παθών καταστηματάρχης, αλλά ΜΗΝ ΤΣΙΜΠΑΤΕ ρε, αυτός ΣΩΘΗΚΕ! Γιατί; Γιατί τώρα, όλα του τα φορολογικά βιβλία και στοιχεία κάηκαν, και μάλιστα με τη βούλα του ίδιου του Κράτους. Τώρα πια, δεν μπορεί κανείς να του κάνει φορολογικό έλεγχο. Απαλλάχτηκε αυτός από τον έλεγχο της εφορίας, και μαζί απαλλάχτηκε από όλα τα φορολογικά ξεστρατίσματα που είχε κάνει στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον! Επιπλέον, τσίμπησε τα ωραία λεφτά της ασφάλειας, τσίμπησε και τα λεφτά του Κράτους, ρευστοποιώντας ένα εμπόρευμα που δεν θα πωλούσε ποτέ, και απαλλάχτηκε από την πληρωμή στον «τεμπέλη» τον υπάλληλό του, που κάθε φορά που έπρεπε να του δώσει το δώρο των Χριστουγέννων μισούσε θανάσιμα!!! Ξέρετε τι διαδικασία θέλει και τι ελέγχους και τι λεφτά για να κλείσεις μία επιχείρηση; Τώρα αυτός απαλλάχτηκε από όλα αυτά! Γι αυτό και κάποιοι μέσα στην ειλικρίνειά τους είπαν εκείνο το βράδυ «σιγά τώρα μην ξανά ανοίξουμε…»!
6) Ο συμπαθής καταστηματάρχης που έκλαιγε τις 100 γούνες που κάηκαν, πίστευε πραγματικά ότι θα τις πωλούσε μέσα στις 20 ημέρες των Χριστουγέννων ή μήπως μας δούλευε; Αν ήταν έτσι, το εμπόριο δεν θα πονούσε, θα ανθούσε …
7) Ποιος είναι πιο βλάσφημος για την Πατρίδα; Αυτός που καίει τη σημαία ή αυτός που καίει όλους τους ανθρώπους, αφήνοντας τους έρμαιο στις Τράπεζες με τα ληστρικά τους επιτόκια;
8) Ποιος είναι πιο βλάσφημος;;;; Αυτός που πετάει μία Μολότωφ στον Αστυνομικό ή αυτός που άφησε τον αστυνομικό ηλίθιο και ανεκπαίδευτο πραίτορα- χωριάτη, γιατί έτσι τον συνέφερε;;;; Που απαγόρευσε τις βολές στη Σχολή της Αστυνομίας, λόγω οικονομικών προβλημάτων και τώρα όποιον πάρει ο Χάρος;;;;;;
9) Η Πατρίδα για να πάει μπροστά, ποιον έχει περισσότερο ανάγκη; Τον αγράμματο μπάτσο-ράμπο ή τον μικρό μαθητή που είναι η ελπίδα για το αύριο;;;
10) Από ποιόν κινδυνεύει πιο πολύ η υπόληψη και η τιμή της Πατρίδας; Από τον μαθητή που πετάει μία πέτρα σε μία βιτρίνα γιατί δεν αντέχει άλλο ή από τον μπάτσο που τα παίρνει από τους μπράβους, τα ναρκωτικά και τις πουτάνες, έχοντας το Εθνόσημο στο καπέλο του;;;
11) Ποια είναι τα Γεωγραφικά όρια της Πατρίδας;;; Τα Ίμια σίγουρα δεν ανήκουν πια σ’ εμάς! Τα Εξάρχεια ανήκουν ή κινδυνεύουμε να μας καθαρίσουν οι Ράμπο της πορδής;
12) Ποιος γκρεμίζει αργά αλλά σταθερά την Πατρίδα;;; Αυτός που κινείται ενάντια στην Αστυνομία και τους ανεκπαίδευτους αστυνομικούς - μάγκες της κλανιάς ή αυτός που τα παίρνει από τις προμήθειες των συστημάτων για τους Ολυμπιακούς αγώνες;;; Των δις και της μη λειτουργίας τόσα χρόνια τώρα;;;; Στο όνομα μάλιστα της Ασφάλειας της Πατρίδας;
13) Που υποφέρει πιο πολύ η Πατρίδα; Στους δρόμους με τα σπασμένα τζάμια ή στις πίστες με τα σπασμένα πιάτα του Στυλιανίδη; Που επιδεικτικά μπροστά στο κέρασμα των μπουζουκιών από επιφανή πολιτικό του υποστηρικτή, ξέχασε ότι είναι Υπουργός Παιδείας ορκισμένος να υπηρετεί την Πατρίδα και τους πολίτες της;
14) Ποιός είναι πιο βλάσφημος;;; Αυτός που δεν αντέχει τον συνωστισμό στα Ταμεία Ανεργίας και αντιδρά ή αυτός που δέχτηκε σαν Υπουργός ότι οι Έλληνες συνωστίζονταν στο λιμάνι της Σμύρνης;;;;
15) Και τελικά τι κάνει ο κουκουλοφόρος;;; Προσπαθεί να μας επιβάλλει την αναρχία ή μήπως μας δείχνει με τον τρόπο του την αναρχία και την ακυβερνησία που μαστίζει τόσα χρόνια αυτόν τον τόπο;;;;
Κοντολογίς, τα του κώλου μαθήματα πατριωτισμού, λυπάμαι, αλλά με αφήνουν παγερά αδιάφορο! Όλοι μας, όποτε βρήκαμε ευκαιρία, κάναμε το μικρό ή μεγάλο κακό στην Πατρίδα μας, γι αυτό έφτασε εδώ που έφτασε! Όλοι μας όταν βρήκαμε ευκαιρία εκμεταλλευτήκαμε καταστάσεις για το προσωπικό μας καλό, αδιαφορώντας για το κοινό καλό! Και θα το ξανακάνουμε, εύκολα και γρήγορα, στην πρώτη ευκαιρία! Ενώ ταυτόχρονα, θα βρίζουμε τα παιδιά, που μας σπάνε τις βιτρίνες, αντί να μας σπάνε τα μούτρα για τον κόσμο που τους φτιάξαμε να ζήσουν. Χωρίς σταγόνα νερό, χωρίς δέντρα, χωρίς οξυγόνο, χωρίς μία καθαρή παραλία! Λες και ο κόσμος μπορεί να ζήσει χωρίς αέρα, χωρίς νερό, χωρίς ελπίδα, φτάνει να έχει βιτρίνες με γούνες και κινητά!
Ντροπή, αίσχος μας και υποκρισία μας, όταν κάποιοι βγαίνουν και αντιδρούν σπάζοντας τα πάντα, μπας και μας ξυπνήσουν, να τους αποκαλούμε ηλίθιους, αυτοπροσδιορίζοντας τον εαυτό μας στην πνευματική ελίτ!
Γιατί όπως λέει και ο σοφός λαός «Όποιος κοροϊδεύει, κοροϊδεύει τη μούρη του!»
Nd
Μέρος ΙΙ. Και επειδή ξαναδιάβασα το άρθρο και τα πήρα ακόμα περισσότερο, έχω και συνέχεια:
1) Αυτό για το Πολυτεχνείο δεν τα κατάλαβα. Δεν κατάλαβα, γιατί θα πρέπει ακόμα να θυμάμαι το Πολυτεχνείο και να χαίρομαι; Η γενιά και οι (υποτιθέμενοι) πρωταγωνιστές του δεν ήταν αυτοί που καταρράκωσαν την Πατρίδα με τα σκάνδαλα; Το Χρηματιστήριο ποιος το έφτιαξε; Τους Αμερικάνους ποιος τους ευχαρίστησε; Τις Τράπεζες ποιος τις έβαλε πάνω από όλους και όλα; Την σύγχρονη Ελλάδα, ποιος την έκανε χώρα της ρεμούλας και της διαφθοράς; Ποιοί ξεκίνησαν ξεβράκωτοι και σήμερα δεν ξέρουν τι έχουν; Βλέποντας τα παιδιά ότι κάθε ιδεολογία γίνεται κομμάτια και θρύψαλα μπροστά στην κονόμα της εξουσίας, γιατί να πρέπει ακόμα να παραδειγματίζεται από το Πολυτεχνείο και την γενιά του;
2) Ο Σολωμός Σολωμού και όλοι οι άλλοι θυσιάστηκαν για τη σημαία και την Πατρίδα και γι αυτό έμειναν στο μυαλό και την καρδιά μας αθάνατοι και φωτεινά παραδείγματα αυταπάρνησης και ηρωισμού! Δεν καταλαβαίνω όμως με ποιο δικαίωμα προεξοφλεί κάποιος, ότι αυτοί θα ήταν με τους βολεμένους σήμερα και όχι με αυτούς που διαμαρτύρονται;
3) Επίσης, για να μην τρελαθούμε εντελώς, οι αναρχικοί των Εξαρχείων είναι αυτοί που γοητεύονται από τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό ή οι κρατούντες που μας επέβαλαν μία αποτυχημένη απομίμιση του αποτυχημένου αμερικάνικου τρόπου ζωής; Θα τρελαθούμε τώρα τελείως δηλαδή;
4) Γιατί αυτή η Πατρίδα όλα της τα χρόνια έπρεπε να έχει από πάνω της έναν αόρατο κίνδυνο; Τον Τουρκικό, τον κομμουνιστικό, τώρα και τον Αμερικάνικο; Ηρεμήστε! Ο μεγαλύτερος εχθρός και κίνδυνος της χώρας μας είμαστε εμείς οι ίδιοι! Κανείς δεν μας έκανε μεγαλύτερο κακό από τον ίδιο μας τον εαυτό.
Και κανείς δεν πρόκειται να δαπανήσει λεπτό από τη ζωή του, για να βλάψει κάποιον ο οποίος μέσα στην βλακεία του τρέχει ολοταχώς προς τον γκρεμό!!! Όπως εμείς…
(Κι αν αμφιβάλλετε γι αυτό, διαβάστε λίγο τα ξένα οικονομικά έντυπα και εφημερίδες)
nd
Η καρδιά του προβλήματος-όπως το εντοπίζει ο επιστολογράφος κ. Χρ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔάλκος προς τους αντεξουσιαστές- βρίσκεται-κατά τη γνώμη μου-ακριβώς
στον ευνόητο προβληματισμό:
«Μήπως πολλά απ' αυτά, που συμβαίνουν γύρω μας, είναι ενορχηστρωμένα
απ' τον παγκόσμιο χωροφύλακα; Ο οποίος φιλοδοξεί να ταπεινώση και να
υποδουλώση έναν ολόκληρο λαό με λίγες σπασμένες βιτρίνες και μερικά
πυρπολημένα κτήρια»;
Και πράγματι όπως φαίνεται, πολλά μυστηριώδη και περίεργα παραπέμπουν
σε κάποιες άμεσα ή έμμεσα εισαγόμενες σκοπιμότητες και πρακτικές.
Στις οποίες όμως φαίνεται να προσφέρει «γην και ύδωρ» πρώτη απ' όλους
η άρχουσα αναρχία. Η οποία δίνει τα εναύσματα και ανάβει τις
θρυαλλίδες με την «κατά συρροήν και εξακολούθησιν» αμοραλιστική της
συμπεριφορά.
Ένα παράδειγμα: Η συντριπτική πλειονότητα του λαού βλέπει στο σκάνδαλο
Βατοπεδίου ενόχους πολιτικούς. Και όμως το σχετικό πόρισμα έρχεται με
την αμοραλιστική του λογική να εμπαίξει την ευθυκρισία του λαού,
βγάζοντάς τους, ουσιαστικά, όλους «λάδι».
Προσθέτοντας έτσι στο οικονομικό και το απείρως μεγαλύτερο ηθικό
σκάνδαλο: Ότι, δηλαδή, εξουσία είμαστε κι ο, τι θέλουμε κάνουμε κι ο,
τι θέλουμε λέμε.
Ποιος, λοιπόν, σε τελική ανάλυση, συμπεριφέρεται απέναντι στο λαό σαν
κατακτητής και τον ταπεινώνει από πολλές πλευρές και με πολλούς
τρόπους και τον σπρώχνει στην απόγνωση;
Και, εμπαίζοντας το λαό και εξωθώντας τον σε εκρήξεις αγανάκτησης,
παίζει με τον καλύτερο τρόπο το παιχνίδι του παγκόσμιου χωροφύλακα!
Παπα-Ηλίας Υφαντής
Ο παγκόσμιος χωροφύλακας όντως φιλοδοξεί να συνεχίσει να ρυθμίζει τις τύχες όλου του κόσμου. Βουλιάζοντας στο λάκκο που αυτός έφτιαξε, εξακολουθεί να κάνει απεγνωσμένες προσπάθειες να παραμείνει ο ρυθμιστής των καταστάσεων και των ισορροπιών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦοβάμαι όμως ότι τελειώνει η μοίρα του και η δύναμή του μέσα στα επόμενα χρόνια.
Και λέω φοβάμαι, γιατί παγκόσμιος χωροφύλακας θα υπάρχει πάντα. Θα έρθει λοιπόν κάποιος άλλος, ο οποίος θα πάρει εύκολα (λόγω παγκόσμιας κρίσης κ.α. ) τη θέση του, επιβάλοντας τους δικούς του κανόνες.
Εξετάζοντας ποιοί μπορεί να είναι οι υποψήφιοι χωροφύλακες, φαβορί βαίνει ο Κινέζος, ο οποίος δυναμώνει σιωπηρά και ύπουλα πολλά χρόνια.
Χωρίς να ενδιαφέρεται για ανθρώπινα δικαιώματα, χωρίς κάν να έχει μία βιτρίνα ανθρωπιστικού mentality, πατάει επί πτωμάτων, ακόμα και μικρών παιδιών, και μέσα από την εξαθλίωση και το φόβο, την καταπάτηση των στοιχειωδών δικαιωμάτων και τον μηδενισμό της προσωπικότητας, παράγει "προϊόντα" που σε λίγο θα γκρεμίσουν όλα τα υπάρχοντα ευρωπαϊκά ή αμερικάνικα.
Και τότε ο παγκόσμιος χωροφύλακας θα μείνει μόνος του, πλούσιος, το απόλυτο μονοπώλιο και απόλυτος άρχοντας.
Και θα κάνει ό,τι θέλει!
Κι εμείς - φοβάμαι - θα λέμε τότε, ότι ο προηγούμενος ήταν πολύ καλύτερος...
Θυμίζει βέβαια ο φίλος Νίκος τον "Προμηθέα Δεσμώτη", όπου ο Αισχύλος λέει ότι "είναι πιο σκληρός ο κάθε νέος αφέντης". Αλλά...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πέρα για πέρα λάθος να δεχτούμε ότι πρέπει να σκύβουμε, στον κάθε τωρινό παγκόσμιο χωροφύλακα, "μέχρι να φτάσει-όπως θα'λεγε ο Καρυωτάκης- η μύτη μας στις φτέρνες", με τη σκέψη ότι ο καινούριος παγκόσμιος χωροφύλακας μπορεί να είναι χειρότερος!
Γιατί επιτέλους ο Κάλβος θα μας έλεγε: Αγωνιστείτε, παλέψτε να ζήσετε χωρίς προστάτες και αφεντικά. Γιατί όσο περισσότερο σκύβεις, τόσο περισσότερο σε χρησιμοποιούν σαν υποζύγιο...
Και πρώτα-πρώτα να παλέψουμε ν' απαλλαγούμε απ' τα ντόπια αφεντικά. Τους μεσίες και σωτήρες του δικομματισμού. Που μόλις ξεφύγουμε απ' τα δόντια του μπλε καραχαρία, τρέχουμε στα σαγόνια του πράσινου. Και τανάπαλιν...
παπα-Ηλίας Υφαντής