Παρασκευή 21 Δεκεμβρίου 2007

ΕΝΑΣ ΚΑΘΑΡΟΑΙΜΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΟΜΑΚΟΣ

Από τον «Χρόνο» της Κομοτηνής, 14 Δεκ. 2007. Τα λόγια είναι φτώχεια...

http://www.xronos.gr/minority/detail.php?ID=38146

ΕΝΑΣ ΚΑΘΑΡΟΑΙΜΟΣ ΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΠΟΜΑΚΟΣ

«Κουράστηκα κι αποχωρώ», ομολογεί ο Σεμπαϊδήμ Καραχότζα…

Από τις επιστολές που δείχνουν ολοφάνερα την απόγνωσή του το ότι τελικά πέρα από τα ωραία λόγια άνθρωποι της πρώτης γραμμής του αγώνα στο θέμα των Πομάκων μένουν μόνοι κι εγκαταλελειμμένοι. Έτσι και ο Σεμπαχεδίν Καραχότζα που πολλές φορές επικροτήσαμε το λόγο του που τον ακούσαμε να αντιπαρατίθεται με επιχειρήματα στο τουρκικό κατεστημένο να μιλά και να κερδίζει με τον αυθορμητισμό του την κοινή γνώμη σε εκπομπές μεγάλης εμβέλειας αποφάσισε να αποσυρθεί απ' όλα, να δει την οικογένεια και το μέλλον των παιδιών του, αφού και αυτοί οι μεγαλοσχήμονες που του υποσχέθηκαν μια δουλειά, το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια στην ζωή, τον εγκατέλειψαν.

Η επιστολή τα λέει όλα και στάζει το πόνο και την πίκρα που εισέπραξε. Την δημοσιεύουμε με την ενοχή που πρέπει να μας χαρακτηρίζει όλους όσους τον γνωρίζουμε πολύ καλά και με την ελπίδα ότι το αίτημά του για μια δουλειά έτσι ώστε να μην υποφέρει η οικογένειά του να ικανοποιηθεί έστω την ύστατη ώρα.

«Όλοι όσοι με ξέρουν πολύ καλά πως εδώ και 20 μήνες πληρώνω το αντίτιμο της απόφασής μου να αντισταθώ ενεργά, ανοιχτά και δημόσια, όχι με λόγια αλλά με πράξεις στην απόπειρα εκτουρκισμού των Πομάκων της Θράκης. Δεν μετάνιωσα ποτέ για όσα έκανα γιατί τα πίστευα, αντίθετα πάλεψα κάτω από τρομερά δύσκολες συνθήκες έτσι γιατί δεν είμαι από εκείνους που συμβιβάζονται με όσα τους επιβάλουν οι άλλοι. Ακόμα και την οικογένεια μου παραμέλησα για να μπορώ τα βράδια να κοιμάμαι με την συνείδηση μου ήσυχη, ξέροντας ότι έχω κάνει και με το παραπάνω το καθήκον μου. Όμως πάνω απ' όλα είμαι άνθρωπος και όπως όλοι οι άνθρωποι έχω κι εγώ ένα όριο δύναμης και αντοχής και ο άνθρωπος όταν τα ξεπεράσει αυτά τα όρια λυγίζει. Κουράστηκα να με περιτριγυρίζουν άνθρωποι για τους οποίους ήμουν το καλό παιδί, ο ήρωας, ο αγωνιστής. Κουράστηκα να εισπράττω φιλικά χτυπήματα στην πλάτη, χειραψίες και επιστολές συγχαρητηρίων. Κουράστηκα εδώ και 20μήνες να είμαι ένας σύγχρονος ήρωας για τους άλλους και ένας εντελώς άχρηστος άνθρωπος για την οικογένεια μου. Κουράστηκα να μην μπορώ να προσφέρω στα παιδιά μου μια σοκολάτα γιατί μου έλειπαν τα 0.5 € από τα0.6 € που κοστίζει η σοκολάτα. Κουράστηκα να συναντάω μεγάλους και τρανούς πολιτικούς και επιχειρηματίες που δήθεν θέλουν να βοηθήσουν τους Πομάκους και πολύ περισσότερο εμένα που με θεωρούσαν παράδειγμα προς μίμηση, αλλά ποτέ δεν έκαναν το παραμικρό για μένα. Ποτέ δεν τους ζήτησα χρήματα και πλούσια ζωή, το μόνο που τους ζητούσα ήταν μια θέση εργασίας όπου θα προσφέρω και θα πληρώνομαι. Κανένας ποτέ δεν μου είπε όχι, όλοι ναι έλεγαν αλλά εγώ είμαι ακόμα άνεργος. Δεν θα είχα πρόβλημα να εργαστώ στην οικοδομή, στο εξωτερικό η οπουδήποτε αλλού, αλλά δυστυχώς δεν μου το επιτρέπει η αναπηρία στα μάτια μου. Αν λοιπόν κάποιος άλλος μπορεί να τα αντέξει όλα αυτά ας έρθει να πάρει την θέση μου, εγώ δεν έχω άλλες αντοχές. Δεν θα ασχοληθώ ποτέ ξανά ούτε με την NATPRESH ούτε με οτιδήποτε άλλο έχει να κάνει με τους Πομάκους. Όλα όσα κάνω εγώ ας τα κάνουν όλοι αυτοί που είναι βολεμένοι κάπου και διαρκώς μου λένε «να κάνω υπομονή». Εεε, δεν έχω άλλη υπομονή βρε αδελφέ, πως το λένε, μου τέλειωσε. Όποιος θέλει ας με καταλάβει, όποιος δεν θέλει ας πιστεύει ό,τι θέλει.

Ακόμα και ως εκβιασμό να το εκλάβουν δεν με ενδιαφέρει, όλοι τους είναι βολεμένοι, μόνο εγώ θα αναγκαστώ σε λίγες μέρες που έχουμε το Μπαϊράμι να πουλήσω αντικείμενα του σπιτιού μου για να μπορέσουν και τα δικά μου παιδιά να περάσουν αυτές τις άγιες μέρες όπως όλα τα μουσουλμανόπαιδα του κόσμου. Και για να μην βρεθώ πάλι στην δυσάρεστη θέση να απαντήσω σε κανέναν από τους γνωστούς σωτήρες της Θράκης που με την παραμικρή αφορμή βγαίνουν στα κανάλια και λένε ότι τα άρπαξα από το τούρκικο προξενείο θέλω να ξεκαθαρίσω σε όλους πως εγώ Πομάκος γεννήθηκα και Πομάκος θα πεθάνω.

Αυτά που πίστευα ως τώρα αυτά θα πιστεύω και στο μέλλον, αλλά δεν ανέχομαι αυτά που κάνω εγώ να τα εκμεταλλεύονται άλλοι. Αν κάποιος από τους δεκάδες δήθεν φίλους και συμπαραστάτες μου θεωρεί πραγματικά πως σ' αυτόν τον έτσι κι αλλιώς άνισο αγώνα μας είμαι χρήσιμος και μπορώ να προσφέρω ας μου εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή θέση εργασίας. Εδώ η Ρόδος λοιπόν εδώ και το πήδημα. Τώρα θα φανεί για ποιους πραγματικά ήμουν φίλος και ποιοι απλώς θέλησαν να εκμεταλλευτούν όσα εγώ κάνω. Η απόφασή μου να εγκαταλείψω την προσπάθειά μου αυτή είναι οριστική και θα είναι ανώφελα τα τηλεφωνήματα και οι επιστολές που θα αποσκοπούν στην αλλαγή της απόφασής μου. Μόνο ένα πράγμα πλέον μπορεί να με κάνει να αλλάξω γνώμη, μια θέση εργασίας», γράφει με φανερή ψυχική πίεση κι απόλυτο δίκαιο ο Σεμπαϊδήν Καραχότζα.

1 σχόλιο: