Φωνή λαού, οργή Θεού ....

Ούτε-ούτε!…

Κάποιος ηγεμόνας είπε:

Ήρθε πια «εδώ και τώρα»

Η μεγάλη μας η ώρα!

Να διαλέξουμε είτε-είτε:

Είτε τις γαλάζιες κάμπιες

Είτε πράσινες ακρίδες…

Γιατί αλλιώτικα τελειώνουν

Και οι λιγοστές ελπίδες…

 

Και «δεκάρικους» σαν βγάζει

Αδιάκοπα κραυγάζει:

Κάντε τόπο να χωρέσουν

Όλα τα «χρυσά» λαμόγια

Από τα μεγάλα σόγια

Μες στο κλεφτομαγαζί!

Όπου κάμπιες και ακρίδες,

Πάνω από μισόν αιώνα

Πλιατσικολογούν μαζί…

Όπου αδιάκοπα ληστεύουν

Τ’ ασφαλιστικά ταμεία

Και για τους συνταξιούχους

δεν αφήνουν «ούτε μία»…

 

Και με χρέη πελωρίων

Διαστάσεων μας φορτώνουν

Με τα τόσα, που τσεπώνουν,

Κλέβοντας, άνευ ορίων…

 

Μα εσύ, φτωχέ λαέ μου,

Άγρια καταληστευμένε

Κι ανελέητα ρημαγμένε,

Τις ψευτιές τους μην ακούτε.

Κι όταν εκλογές θα κάμουν

Να φωνάξτε: ούτε-ούτε!

 

Ούτε πια γαλάζιες κάμπιες

Ούτε πράσινες ακρίδες!

Για να έχουμε στο μέλλον

Έστω ελάχιστες ελπίδες…

Παπα-Ηλίας