Πόλεμος σε καιρό Ειρήνης και κανείς δεν αντιστέκεται

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_1_18/03/2008_263211

Του Στεφανου Μανου

Στην ελληνική αγορά εργάζονται 4.300.000 εργαζόμενοι. Από αυτούς, περίπου 1.000.000 είναι στοn δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, 1.900.000 προσφέρουν εξαρτημένη εργασία στον ιδιωτικό τομέα και 1.400.000 είναι αυτοαπασχολούμενοι. Τις τελευταίες εβδομάδες η ελληνική οικονομία, η Ελλάδα, δέχεται συνεχείς και επαναλαμβανόμενες επιθέσεις με απεργίες. Τα εμπορικά λιμάνια, εδώ και μήνες, δεν λειτουργούν ή υπολειτουργούν. Η παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας έχει περιοριστεί αισθητά. Οι οικονομικές συναλλαγές εμποδίζονται από την απεργία στην Τράπεζα της Ελλάδoς. Τόνοι σκουπιδιών σκορπάνε μικρόβια και δυσοσμίες στις πόλεις. Το μετρό και ο ηλεκτρικός δεν λειτούργησαν για τουλάχιστον μια μέρα. Πριν από μερικούς μήνες παρέλυσε η παιδεία.
Τέτοια φαινόμενα θα μπορούσαν να συμβούν σε καιρό πολέμου. Ο βομβαρδισμός ενός λιμανιού ή ενός σταθμού της ΔΕΗ θα είχε παρόμοια αποτελέσματα με εκείνα που βιώνουμε τις τελευταίες ημέρες. Σε περίπτωση πολέμου, όμως, το κράτος θα έκανε τα αδύνατα δυνατά για να αποκαταστήσει το ταχύτερο τις βλάβες. Και όχι μόνο αυτό. Θα επιχειρούσε να προκαλέσει ανάλογα πλήγματα στον εχθρό προκειμένου να αποθαρρύνει νέες επιθέσεις. Επειδή όμως δεν έχουμε πόλεμο -με την κλασική έννοια του πολέμου- η κυβέρνηση φαίνεται να πιστεύει ότι δεν έχει υποχρέωση να αποκρούσει τις επιθέσεις που δέχεται η χώρα. Η παθητική αυτή στάση, στάση εξευμενισμού του εχθρού, υποθάλπει νέες και σφοδρότερες επιθέσεις κατά της Ελλάδας. Οχι μόνο δεν αντιστέκεται η κυβέρνηση, αλλά ούτε καν προσπαθεί να αποτιμήσει τις ζημίες που προκαλούν οι απεργίες στην οικονομία. Πόσο θα επηρεάσουν τον ρυθμό ανάπτυξης του ΑΕΠ, την απασχόληση, τις επενδύσεις;
Θα έχετε παρατηρήσει, φαντάζομαι, ότι όσοι απεργούν ανήκουν στο 1.000.000 των εργαζομένων στον δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Οι εργαζόμενοι αυτοί έχουν κατά μέσο όρο διπλάσιες ή τριπλάσιες αποδοχές από τον μέσο όρο των αποδοχών του 1.900.000 εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα. Εχουν το προνόμιο της μονιμότητας, καλύτερες παροχές υγείας και αφού αποχωρήσουν από την εργασία έχουν πολύ καλύτερες συντάξεις από τους εργαζομένους στον ιδιωτικό τομέα. Στον πόλεμο, ο ρεαλισμός υπαγορεύει την άποψη: ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος, ο φίλος του εχθρού μου είναι εχθρός μου. Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα και οι αυτοαπασχολούμενοι αγρότες, επιχειρηματίες, επαγγελματίες ελπίζω να σκεφθούν ποιοι είναι οι πολιτικοί τους φίλοι.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, που υποστηρίζει ανεπιφύλακτα τους απεργούς, τους επιτιθέμενους στην ελληνική οικονομία; Το ΠΑΣΟΚ, που ευθυγραμμίζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ και τάσσεται και αυτό ανεπιφύλακτα στο πλευρό των απεργών; ΄Η μήπως η Ν.Δ., που κάνει ό,τι μπορεί ώστε να εξευμενίσει τους επιτιθεμένους; Δεν πρέπει να ξεχνάτε ότι η Ν.Δ. ως αντιπολίτευση υπερψήφισε τις προκλητικά χαριστικές ρυθμίσεις του κ. Βενιζέλου για τη ΔΕΗ. Αλλά και η αιφνίδια μεταστροφή του κ. Αλογοσκούφη σε ό,τι αφορά τους εργαζομένους στην καθαριότητα δεν αποτελεί απόδειξη προσπάθειας εξευμενισμού των απεργών; Μόνο το ΚΚΕ τόλμησε να ψελλίσει κάτι για τη ΔΕΗ, αλλά γρήγορα φρόντισε να ευθυγραμμιστεί με τα άλλα κόμματα. Το κυβερνητικό ασφαλιστικό νομοσχέδιο αν κάτι κάνει σίγουρα, είναι να κατοχυρώσει τις προνομιακές ιδιαιτερότητες των εργαζομένων στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα, οι αγρότες, οι επιχειρηματίες, οι επαγγελματίες δεν έχουν πολιτικούς φίλους. Τα πολιτικά κόμματα είναι εχθροί τους, επειδή υποστηρίζουν ανεπιφύλακτα εκείνους που τους βλάπτουν, τους εχθρούς τους. Κάνουν λάθος τα εμπορικά επιμελητήρια και οι σύλλογοι που ελπίζουν ότι με αγωγές και μηνύσεις θα λύσουν τα δυσβάστακτα προβλήματα που τους δημιουργούν οι απεργίες. Πολιτική λύση πρέπει να επιδιώξουν. Να στηρίξουν εκείνες τις δυνάμεις που θα προβάλλουν αντίσταση σε αυτούς που τους επιτίθενται. Και επειδή τέτοιες πολιτικές δυνάμεις δεν υπάρχουν σήμερα, να βοηθήσουν να φτιαχτούν. Να πάψουν να ψηφίζουν τους φίλους των εχθρών τους. Αυτό είναι το συμφέρον τους.
Είναι σημαντικό να κατανοήσουν όσοι δεν εργάζονται στον δημόσιο και τον ευρύτερο δημόσιο τομέα, ότι όλα τα σημερινά πολιτικά κόμματα είναι σε τελική ανάλυση εχθροί τους επειδή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υποστηρίζουν τους απεργούς, εκείνους που τους βλάπτουν, που τους προκαλούν ζημιές. Στον πόλεμο, ο φίλος του εχθρού μου είναι εχθρός μου.
Οπως έγραψα ήδη στην «Καθημερινή», άκουσα στην τηλεόραση τον πρόεδρο της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ να δηλώνει ότι αν η ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ δεν ήταν υπεύθυνη συνδικαλιστική οργάνωση, θα μπορούσε να βυθίσει στο σκοτάδι την Ελλάδα. Αν ο αρχηγός του τουρκικού επιτελείου δήλωνε ότι, αν η Τουρκία δεν ήταν υπεύθυνη χώρα, θα μπορούσε να καταλάβει τη Λέσβο σε 24 ώρες, θα θέλατε η κυβέρνησή μας να κάνει πως δεν άκουσε την απειλή; Να μην κάνει απολύτως τίποτε;

Σχόλια ΣΓΣ

Το ΧΑΑ έχει κατρακυλήσει και τεράστια χρηματικά ποσά έχουν απολεσθεί με μεσοπρόθεσμή και μακροπρόθεσμη συνέπεια να αποθαρρύνονται οι εν δυνάμει επενδυτές.
Στην παρούσα φάση της θανατικής (όχι φανατικής) αντιπαράθεσης των συνδικαλιστών με την κυβέρνηση θα πρέπει τρία τινά να συμβούν:
Η κυβέρνηση ακλόνητη προχωρεί στην ψήφιση του ασφαλιστικού, και έτσι διασώζονται οι επερχόμενες γενεές, όσο διασώζονται ασφαλιστικά.
Η κυβέρνηση αποσύρει το ασφαλιστικό νομοσχέδιο και το ασφαλιστικό σύστημα καταρρέει στα επόμενα χρόνια.
Η κυβέρνηση μαζεύει όλους αυτούς τους «διαμαρτυρόμενους παραθυράτους» και τους κλείνει μέσα σε μια αίθουσα και δεν τους αφήνει να βγουν αν δεν καταλήξουν σε ένα γι’ αυτούς αποδεκτό νομοσχέδιο, κατά το πρότυπο της εκλογής του Πάπα.

Θα πρέπει να μη μας διαφεύγει ότι οι απώλειες των ασφαλιστικών εισφορών και η κακοδιαχείριση των αποθεματικών των ταμείων είναι συνέπεια των αποφάσεων των ΔΣ των ασφαλιστικών τα οποία κατά πλειοψηφία αποτελούνται από τους εκάστοτε φωνασκούντες συνδικαλιστές, προκειμένου να ανεβούν οι μετοχές τους και να εκλεγούν βουλευτές. Αλλά, αυτοί οι ίδιοι θησαυρίζουν κατά την θητεία τους ως συνδικαλιστές, υποθάλποντας και εξαργυρώνοντας τις εκάστοτε κακοδιαχειρίσεις των χρημάτων των ασφαλιστικών ταμείων.

Κατά τα λεγόμενά τους και έτσι είναι το δικαίωμα στη εργασία είναι ιερό, όπως ιερό είναι και το δικαίωμα στην απεργία. Ποιο είναι όμως ιερότερο;
Ο απεργών από πού λαμβάνει το δικαίωμα να απαγορεύει την εργασία σε οποιονδήποτε άλλο; Και γιατί βαφτίζει το ιερό του δικαίωμα στην εργασία «απεργοσπάστη»;
Μήπως ένα από τα ύψιστα αγαθά της δημοκρατίας είναι ότι τα δικαιώματά του ενός ξεκινάνε από εκεί που τελειώνουν τα δικαιώματα του άλλου; Πληρώνω και δικαιούμαι καθαριότητος, ηλεκτρικού ρεύματος κλπ. Μήπως μου τα υπεξαιρείς αυτά τα αγαθά για τα οποία έχω ήδη πληρώσει; Μήπως η υπεξαίρεση είναι ποινικό αδίκημα;
Αλλά όταν δικάζεται το θέμα της απεργίας της ΔΕΗ, αν είναι παράνομη και καταχρηστική και οι συνδικαλιστές εισορμούν στη δικαστική αίθουσα, διακόπτουν τη δικαστική διαδικασία και σε ουδεμία συνέπεια υπόκεινται. Τι περιμένουμε; Ο πάτος έχει χαθεί.
Υπενθυμίζω ότι όταν επανήλθε το ΠΑΣΟΚ το 1993 αποκατέστησε τον Σταμούλο και τον άλλο, που είχαν ξεβρακώσει τους ιδιοκτήτες αυτοκινητιστές, όπως επίσης αποκατέστησε και τους απολυθέντες της ΔΕΗ και όχι μόνον αυτό αλλά τους έδωσε αναδρομικά και τους μισθούς που δεν είχαν πάρει λόγο απολύσεως.
Έχει κάποιος αποτιμήσει τις θετικές και αποθετικές ζημιές που έχουν επιφέρει όλες αυτές οι απεργίες, όταν για αντικειμενικούς λόγους ο πληθωρισμός έχει φθάσει στο 4,4%; Με ποιον είναι αυτοί οι ΕΛΛΗΝΕΣ με την Ελλάδα ή το θηρίο;

Αυτό είναι το πρωτοσέλιδο του σημερινού ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ (18/3/2008).
Να νεκρώσει η παραγωγή και το 4,4% του πληθωρισμού να πάει πόσο;
Να βουλιάξει ο τόπος. ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΑ ΚΑΛΑ ΜΑΣ;;;;;;;;

Σταματώ εδώ και δεν ξαναδιαβάζω αυτά που έγραψα παραπάνω επειδή θα εκνευριστώ ακόμα περισσότερο.
ΣΓΣ