20080315 ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟ «ΜΠΛΙΤΣΚΡΙΓΚ» ΓΙΑ ΛΥΣΗ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ-ΕΝΤΑΞΗ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΣΕ ΕΕ
Toυ Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Στην Άγκυρα βρέθηκε το περασμένο Σάββατο σε επίσκεψη-εξπρές για άσχετη αφορμή, η Ελληνίδα Υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη. Παρολίγον μάλιστα να σημειωθεί παρεξήγηση επειδή, εν τη ρύμη του λόγου της υποθέτουμε, χρησιμοποίησε σε δηλώσεις της την έκφραση «δύο λαοί» για την Κύπρο που είναι η πάγια, επί μισό και πλέον αιώνα, φόρμουλα της τουρκικής διπλωματίας, εναντίον της οποίας τάσσονται η ελληνική και η κυπριακή διπλωματία (για να θεμελιώσουν το αίτημα ενός μόνον κυπριακού κράτους). Από τη Λευκωσία πάντως, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, έσπευσε, με αφορμή δηλώσεις Ταλάτ, να διευκρινίσει ότι στην Κύπρο υπάρχει «ένας λαός με δύο κοινότητες».
Η περί «δύο λαών» δήλωση της ΥΠΕΞ έγινε κατά τη διάρκεια επίσκεψης που πραγματοποίησε στην Άγκυρα προσκεκλημένη σε σεμινάριο των κυβερνώντων ισλαμιστών για τη γυναίκα και την τοπική αυτοδιοίκηση. Η παρουσία και οι θέσεις της (υπέρ του δικαιώματος των γυναικών να φοράνε μαντίλα) προκάλεσε επικρίσεις της αντιπολίτευσης που την κατηγόρησε ότι «παραβιάζει τους διεθνείς κανόνες» παίρνοντας θέση σε εσωτερικά πολιτικά ζητήματα της Τουρκίας. Η Κυρία Μπακογιάννη όμως συναντήθηκε και μίλησε με τις ώρες με ολόκληρη την τουρκική πολιτική και πολιτειακή ηγεσία, όχι βέβαια για τη σχέση Ισλάμ και φεμινισμού, αλλά για το κυπριακό, η «λύση» του οποίου έχει γίνει τώρα υπ’΄αρ. 1 προτεραιότητα του λεγόμενου «διεθνούς παράγοντα», προκειμένου να φύγουν τα εμπόδια στην τουρκική ενταξιακή πορεία. Την τουρκική ένταξη υποστήριξε πάλι η Υπουργός, λέγοντας ότι θα ‘ναι «μέρα χαράς» και ευτυχίας για την Ελλάδα.
Η ΥΠΕΞ, μίλησε, εκτός του ομολόγου της κ. Μπαμπατζάν, με τον κ. Ερντογάν, μιάμιση αντί της προγραμματισμένης μισής ώρας, και με τον κ. Γκιούλ, μία αντί της προγραμματισμένης μισής και αναγκάστηκε να ακυρώσει τηλεοπτική εμφάνιση λόγω της διάρκειας των συζητήσεων, το πρόγραμμα των οποίων προσιδίαζε μάλλον σε διαπραγμάτευση κορυφής, παρά σε ανεπίσημη επίσκεψη, καταλαμβάνοντας εξ απήνης τους αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες του ΥΠΕΞ. Σύμφωνα με τις υπάρχουσες, λίγες πληροφορίες για το περιεχόμενο των συζητήσεων, οι δύο πλευρές συμφώνησαν ότι υπάρχει «παράθυρο ευκαιρίας για τη λύση» στο κυπριακό, κατά την έκφραση Μπαμπατζάν και ότι πρέπει να κινηθούν αμέσως μετά τη συνάντηση Χριστόφια-Ταλάτ (21.3). Η Κυρία Μπακογιάννη φέρεται να μετέφερε στην τουρκική ηγεσία παράκληση να χαμηλώσει ο Ταλάτ τους τόνους των δημόσιων δηλώσεών του, που φέρνουν σε δύσκολη θέση τον κ. Χριστόφια και να τηρηθεί «ως διαδικασία έστω και όχι ουσία» η 8η Ιουλίου.
Οι συνομιλίες φαίνεται ότι πήγαν σε βάθος, δεδομένης και της θέσης που έχει υποστηρίξει ο κ. Γκιούλ, σε παλιότερη συνέντευξή του στον «Κ.τ.Ε.», ότι πρέπει οι δύο «μητέρες-πατρίδες» να ενεργήσουν για τη λύση. Συζητήθηκαν και άλλα θέματα, όπως το «μειονοτικό» για το οποίο ο κ. Μπαμπατζάν εξέφρασε ικανοποίηση γιατί Αθήνα και Άγκυρα «συζητάνε πλέον ανοιχτά τα μειονοτικά ζητήματα». Η τουρκική διπλωματία εμμένει στην «αμοιβαιότητα» στα μειονοτικά θέματα, παρά την «ασυμμετρία» μεταξύ μιας κοινότητος διωχθείσης κακήν κακώς από την Τουρκία και μιας άλλης που ευημερεί στην Ελλάδα, με εκπροσώπους της ενίοτε φερόμενους ως προστατευόμενο από την Άγκυρα «κράτος εν κράτει».
Στο μεταξύ παρατηρείται εντονότατη κινητικότητα, που δεν έχει σημειωθεί μετά το δημοψήφισμα του 2004, της Βρετανίας, της Σουηδίας (με επικεφαλής τον Καρλ Μπιλντ, εκ των αρχιτεκτόνων του βομβαρδισμού της Σερβίας και της ανεξαρτησίας του Κοσόβου), των ΗΠΑ και του ΟΗΕ για «λύση» του κυπριακού «εξπρές, εδώ και τώρα, χωρίς καθυστέρηση και χρονοτριβές». Ήδη, ο Βρετανός Πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν έσπευσε να συναντηθεί με τον κ. Χριστόφια, μόλις προσγειώθηκε στις Βρυξέλλες. Το έδαφος είχε προλειάνει, είναι αλήθεια, και ο (απολαμβάνων μεγάλης εκτίμησης της «διεθνούς κοινότητος») ΥΠΕΞ Μάρκος Κυπριανού που συναντήθηκε με τον ομόλογό του Ντέιβιντ Μίλιμπαντ, γιό μιας ιστορικής μορφής του Εργατικού Κόμματος και χαρακτηριστική περίπτωση «μεταλλαγμένου αριστερού», που απέκλεισε μάλιστα την πιθανότητα να παίξει η Ευρώπη, μια μέρα, τον ρόλο της Αμερικής. Και ο ίδιος ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος που έσπευσε προκαταβολικά να δηλώσει ότι δεν προτίθεται να ανοίξει και μέτωπο για τις βάσεις με τη Βρετανία. Το ζήτημα είχε ανακινήσει το φθινόπωρο ο κ. Παπαδόπουλος αντιδρώντας στην αναφορά στην «ΤΔΒΚ» της τουρκοβρετανικής συμφωνίας στρατηγικής συνεργασίας.
Το πρόγραμμα διεθνών επαφών του κ. Χριστόφια τις επόμενες εβδομάδες είναι από τα πυκνότερα στην παγκόσμια διπλωματική ιστορία και είναι αμφίβολο ότι θα του επιτρέψει καν να κοιμηθεί. Η διαδικασία περιγράφεται από διπλωμάτη ευρωπαϊκής χώρας ως «διαδικασία Ντέιτον χωρίς Ντέιτον». Σύμφωνα με πληροφορίες από τη Νέα Υόρκη εάν όλα πάνε, αναμένεται η κορύφωση των διαπραγματεύσεων ουσίας κατά τη διάρκεια του θέρους, με επιδίωξη την ολοκλήρωση της συμφωνίας μέχρι το τέλος του χρόνου. Ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος πάντως έσπευσε να καθησυχάσει όσους φοβούνται αυτή την «υπερκινητικότητα», καθιστώντας σαφές ότι δεν πρόκειται να αποδεχθεί νέο σχέδιο Ανάν (ή Μπανάν από το Ανάν + Μπαν Κι Μουν). Έπεισε αρκετούς, όχι όμως όλους, αφού ακόμα και στον «Πολίτη» της Λευκωσίας διερωτώνται αν η απόρριψη του σχεδίου αφορά το όνομα ή το περιεχόμενο της «κονσέρβας». Γεγονός είναι ότι, κληθείς σε συνέντευξη τύπου να σχολιάσει την τοποθέτηση του Κάρολου Παπούλια, που απέκλεισε σε ομιλία του την ύπαρξη ξένων (αξιωματούχων, δικαστών ή στρατών που ήταν ο μηχανισμός λήψης αποφάσεων του σχεδίου Ανάν), ο κ. Χριστόφιας απέφυγε να ταυτισθεί με την κατηγορηματικότητα του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας. Όπως είναι επίσης σαφές ότι πίσω από τόνους δηλώσεων περί το κυπριακό της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτικών Ελλάδας και Κύπρου δεν μπορεί κάποιος να βρει καταληπτή απάντηση στην κεντρική ερώτηση «τι ακριβώς θέλουμε ως λύση;», δηλαδή «ποιος θα παίρνει τις αποφάσεις στην επανενωμένη Κύπρο;»
Αν όμως δεν έχει σαφώς διατυπωμένη άποψη για το τι θέλει η ελληνική πλευρά, έχει η τουρκική και τη διατύπωσε επανειλημμένα, φέρνοντας σε δύσκολη θέση τον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο. Ο κ. Ταλάτ, μετά από επίσκεψη αστραπή στην Άγκυρα, αποσαφήνισε με δηλώσεις του και επιστολή στον Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών ότι επιθυμεί «παρθενογένεση», δημιουργία δηλ. εξ υπαρχής κράτους, απολύτως ισότιμου, ανεξαρτήτως δημογραφικού βάρους, «συνεταιρισμού» Κυπριακής Δημοκρατίας και ψευδοκράτους, διατήρηση στρατιωτικών δυνάμεων και του δικαιώματος επέμβασης της Τουρκίας στην Κύπρο, διαπραγματεύσεις στη βάση του σχεδίου Ανάν, με σύντομο χρονοδιάγραμμα. Με τέτοιες θέσεις είναι δύσκολο να φαντασθεί κανείς Κύπριο Πρόεδρο να μπορεί να συμφωνήσει.
Ο Δημήτρης Χριστόφιας είναι σήμερα αναμφισβήτητος πολιτικός νικητής και φαινομενικά τουλάχιστον παντοδύναμος, στο ζενίθ της πολιτικής του καριέρας. Έφερε το κόμμα του το ΑΚΕΛ για πρώτη φορά στην εξουσία, ξεκαθάρισε στους «συμμάχους» του της τελευταίας στιγμής, που βυθίστηκαν σε σοβαρή κρίση (ΔΗΚΟ και Σοσιαλιστικό Κόμμα), ότι συμμετέχουν στην κυβέρνηση με τους δικούς του και όχι με τους δικούς τους όρους. Έχει την αμέριστη υποστήριξη του ηγέτη του ΔΗΣΥ Νίκου Αναστασιάδη, του οποίου τη χαρά για την επιτυχία Χριστόφια, δεν φαίνεται διόλου να σκιάζει η αποτυχία του δικού του υποψηφίου κ. Κασουλίδη (συναντήθηκε μάλιστα με τον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο στο εξοχικό του για να δηλώσει μετά ότι αναλαμβάνει εκστρατεία στην Ευρώπη «αποκατάστασης» του κ. Χριστόφια, «κάθαρσης» από την κομμουνιστική του ιδιότητα!). Ο «διεθνής παράγων» έχει μόνο καλά λόγια. Έχοντας νικήσει κατά κράτος όλους τους αντιπάλους του, ο νέος Πρόεδρος της Κύπρου έχει μείνει τώρα χωρίς βαρβάρους, με μόνο κι όχι μικρό «αντίπαλο» το κυπριακό, έχοντας να διαχειριστεί, μόνος του, την ίδια τη μοίρα και την ύπαρξη των Ελλήνων της Κύπρου.
Toυ Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Στην Άγκυρα βρέθηκε το περασμένο Σάββατο σε επίσκεψη-εξπρές για άσχετη αφορμή, η Ελληνίδα Υπουργός Εξωτερικών Ντόρα Μπακογιάννη. Παρολίγον μάλιστα να σημειωθεί παρεξήγηση επειδή, εν τη ρύμη του λόγου της υποθέτουμε, χρησιμοποίησε σε δηλώσεις της την έκφραση «δύο λαοί» για την Κύπρο που είναι η πάγια, επί μισό και πλέον αιώνα, φόρμουλα της τουρκικής διπλωματίας, εναντίον της οποίας τάσσονται η ελληνική και η κυπριακή διπλωματία (για να θεμελιώσουν το αίτημα ενός μόνον κυπριακού κράτους). Από τη Λευκωσία πάντως, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, έσπευσε, με αφορμή δηλώσεις Ταλάτ, να διευκρινίσει ότι στην Κύπρο υπάρχει «ένας λαός με δύο κοινότητες».
Η περί «δύο λαών» δήλωση της ΥΠΕΞ έγινε κατά τη διάρκεια επίσκεψης που πραγματοποίησε στην Άγκυρα προσκεκλημένη σε σεμινάριο των κυβερνώντων ισλαμιστών για τη γυναίκα και την τοπική αυτοδιοίκηση. Η παρουσία και οι θέσεις της (υπέρ του δικαιώματος των γυναικών να φοράνε μαντίλα) προκάλεσε επικρίσεις της αντιπολίτευσης που την κατηγόρησε ότι «παραβιάζει τους διεθνείς κανόνες» παίρνοντας θέση σε εσωτερικά πολιτικά ζητήματα της Τουρκίας. Η Κυρία Μπακογιάννη όμως συναντήθηκε και μίλησε με τις ώρες με ολόκληρη την τουρκική πολιτική και πολιτειακή ηγεσία, όχι βέβαια για τη σχέση Ισλάμ και φεμινισμού, αλλά για το κυπριακό, η «λύση» του οποίου έχει γίνει τώρα υπ’΄αρ. 1 προτεραιότητα του λεγόμενου «διεθνούς παράγοντα», προκειμένου να φύγουν τα εμπόδια στην τουρκική ενταξιακή πορεία. Την τουρκική ένταξη υποστήριξε πάλι η Υπουργός, λέγοντας ότι θα ‘ναι «μέρα χαράς» και ευτυχίας για την Ελλάδα.
Η ΥΠΕΞ, μίλησε, εκτός του ομολόγου της κ. Μπαμπατζάν, με τον κ. Ερντογάν, μιάμιση αντί της προγραμματισμένης μισής ώρας, και με τον κ. Γκιούλ, μία αντί της προγραμματισμένης μισής και αναγκάστηκε να ακυρώσει τηλεοπτική εμφάνιση λόγω της διάρκειας των συζητήσεων, το πρόγραμμα των οποίων προσιδίαζε μάλλον σε διαπραγμάτευση κορυφής, παρά σε ανεπίσημη επίσκεψη, καταλαμβάνοντας εξ απήνης τους αρμόδιους υπηρεσιακούς παράγοντες του ΥΠΕΞ. Σύμφωνα με τις υπάρχουσες, λίγες πληροφορίες για το περιεχόμενο των συζητήσεων, οι δύο πλευρές συμφώνησαν ότι υπάρχει «παράθυρο ευκαιρίας για τη λύση» στο κυπριακό, κατά την έκφραση Μπαμπατζάν και ότι πρέπει να κινηθούν αμέσως μετά τη συνάντηση Χριστόφια-Ταλάτ (21.3). Η Κυρία Μπακογιάννη φέρεται να μετέφερε στην τουρκική ηγεσία παράκληση να χαμηλώσει ο Ταλάτ τους τόνους των δημόσιων δηλώσεών του, που φέρνουν σε δύσκολη θέση τον κ. Χριστόφια και να τηρηθεί «ως διαδικασία έστω και όχι ουσία» η 8η Ιουλίου.
Οι συνομιλίες φαίνεται ότι πήγαν σε βάθος, δεδομένης και της θέσης που έχει υποστηρίξει ο κ. Γκιούλ, σε παλιότερη συνέντευξή του στον «Κ.τ.Ε.», ότι πρέπει οι δύο «μητέρες-πατρίδες» να ενεργήσουν για τη λύση. Συζητήθηκαν και άλλα θέματα, όπως το «μειονοτικό» για το οποίο ο κ. Μπαμπατζάν εξέφρασε ικανοποίηση γιατί Αθήνα και Άγκυρα «συζητάνε πλέον ανοιχτά τα μειονοτικά ζητήματα». Η τουρκική διπλωματία εμμένει στην «αμοιβαιότητα» στα μειονοτικά θέματα, παρά την «ασυμμετρία» μεταξύ μιας κοινότητος διωχθείσης κακήν κακώς από την Τουρκία και μιας άλλης που ευημερεί στην Ελλάδα, με εκπροσώπους της ενίοτε φερόμενους ως προστατευόμενο από την Άγκυρα «κράτος εν κράτει».
Στο μεταξύ παρατηρείται εντονότατη κινητικότητα, που δεν έχει σημειωθεί μετά το δημοψήφισμα του 2004, της Βρετανίας, της Σουηδίας (με επικεφαλής τον Καρλ Μπιλντ, εκ των αρχιτεκτόνων του βομβαρδισμού της Σερβίας και της ανεξαρτησίας του Κοσόβου), των ΗΠΑ και του ΟΗΕ για «λύση» του κυπριακού «εξπρές, εδώ και τώρα, χωρίς καθυστέρηση και χρονοτριβές». Ήδη, ο Βρετανός Πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν έσπευσε να συναντηθεί με τον κ. Χριστόφια, μόλις προσγειώθηκε στις Βρυξέλλες. Το έδαφος είχε προλειάνει, είναι αλήθεια, και ο (απολαμβάνων μεγάλης εκτίμησης της «διεθνούς κοινότητος») ΥΠΕΞ Μάρκος Κυπριανού που συναντήθηκε με τον ομόλογό του Ντέιβιντ Μίλιμπαντ, γιό μιας ιστορικής μορφής του Εργατικού Κόμματος και χαρακτηριστική περίπτωση «μεταλλαγμένου αριστερού», που απέκλεισε μάλιστα την πιθανότητα να παίξει η Ευρώπη, μια μέρα, τον ρόλο της Αμερικής. Και ο ίδιος ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος που έσπευσε προκαταβολικά να δηλώσει ότι δεν προτίθεται να ανοίξει και μέτωπο για τις βάσεις με τη Βρετανία. Το ζήτημα είχε ανακινήσει το φθινόπωρο ο κ. Παπαδόπουλος αντιδρώντας στην αναφορά στην «ΤΔΒΚ» της τουρκοβρετανικής συμφωνίας στρατηγικής συνεργασίας.
Το πρόγραμμα διεθνών επαφών του κ. Χριστόφια τις επόμενες εβδομάδες είναι από τα πυκνότερα στην παγκόσμια διπλωματική ιστορία και είναι αμφίβολο ότι θα του επιτρέψει καν να κοιμηθεί. Η διαδικασία περιγράφεται από διπλωμάτη ευρωπαϊκής χώρας ως «διαδικασία Ντέιτον χωρίς Ντέιτον». Σύμφωνα με πληροφορίες από τη Νέα Υόρκη εάν όλα πάνε, αναμένεται η κορύφωση των διαπραγματεύσεων ουσίας κατά τη διάρκεια του θέρους, με επιδίωξη την ολοκλήρωση της συμφωνίας μέχρι το τέλος του χρόνου. Ο νεοεκλεγείς Πρόεδρος πάντως έσπευσε να καθησυχάσει όσους φοβούνται αυτή την «υπερκινητικότητα», καθιστώντας σαφές ότι δεν πρόκειται να αποδεχθεί νέο σχέδιο Ανάν (ή Μπανάν από το Ανάν + Μπαν Κι Μουν). Έπεισε αρκετούς, όχι όμως όλους, αφού ακόμα και στον «Πολίτη» της Λευκωσίας διερωτώνται αν η απόρριψη του σχεδίου αφορά το όνομα ή το περιεχόμενο της «κονσέρβας». Γεγονός είναι ότι, κληθείς σε συνέντευξη τύπου να σχολιάσει την τοποθέτηση του Κάρολου Παπούλια, που απέκλεισε σε ομιλία του την ύπαρξη ξένων (αξιωματούχων, δικαστών ή στρατών που ήταν ο μηχανισμός λήψης αποφάσεων του σχεδίου Ανάν), ο κ. Χριστόφιας απέφυγε να ταυτισθεί με την κατηγορηματικότητα του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας. Όπως είναι επίσης σαφές ότι πίσω από τόνους δηλώσεων περί το κυπριακό της συντριπτικής πλειοψηφίας των πολιτικών Ελλάδας και Κύπρου δεν μπορεί κάποιος να βρει καταληπτή απάντηση στην κεντρική ερώτηση «τι ακριβώς θέλουμε ως λύση;», δηλαδή «ποιος θα παίρνει τις αποφάσεις στην επανενωμένη Κύπρο;»
Αν όμως δεν έχει σαφώς διατυπωμένη άποψη για το τι θέλει η ελληνική πλευρά, έχει η τουρκική και τη διατύπωσε επανειλημμένα, φέρνοντας σε δύσκολη θέση τον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο. Ο κ. Ταλάτ, μετά από επίσκεψη αστραπή στην Άγκυρα, αποσαφήνισε με δηλώσεις του και επιστολή στον Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών ότι επιθυμεί «παρθενογένεση», δημιουργία δηλ. εξ υπαρχής κράτους, απολύτως ισότιμου, ανεξαρτήτως δημογραφικού βάρους, «συνεταιρισμού» Κυπριακής Δημοκρατίας και ψευδοκράτους, διατήρηση στρατιωτικών δυνάμεων και του δικαιώματος επέμβασης της Τουρκίας στην Κύπρο, διαπραγματεύσεις στη βάση του σχεδίου Ανάν, με σύντομο χρονοδιάγραμμα. Με τέτοιες θέσεις είναι δύσκολο να φαντασθεί κανείς Κύπριο Πρόεδρο να μπορεί να συμφωνήσει.
Ο Δημήτρης Χριστόφιας είναι σήμερα αναμφισβήτητος πολιτικός νικητής και φαινομενικά τουλάχιστον παντοδύναμος, στο ζενίθ της πολιτικής του καριέρας. Έφερε το κόμμα του το ΑΚΕΛ για πρώτη φορά στην εξουσία, ξεκαθάρισε στους «συμμάχους» του της τελευταίας στιγμής, που βυθίστηκαν σε σοβαρή κρίση (ΔΗΚΟ και Σοσιαλιστικό Κόμμα), ότι συμμετέχουν στην κυβέρνηση με τους δικούς του και όχι με τους δικούς τους όρους. Έχει την αμέριστη υποστήριξη του ηγέτη του ΔΗΣΥ Νίκου Αναστασιάδη, του οποίου τη χαρά για την επιτυχία Χριστόφια, δεν φαίνεται διόλου να σκιάζει η αποτυχία του δικού του υποψηφίου κ. Κασουλίδη (συναντήθηκε μάλιστα με τον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο στο εξοχικό του για να δηλώσει μετά ότι αναλαμβάνει εκστρατεία στην Ευρώπη «αποκατάστασης» του κ. Χριστόφια, «κάθαρσης» από την κομμουνιστική του ιδιότητα!). Ο «διεθνής παράγων» έχει μόνο καλά λόγια. Έχοντας νικήσει κατά κράτος όλους τους αντιπάλους του, ο νέος Πρόεδρος της Κύπρου έχει μείνει τώρα χωρίς βαρβάρους, με μόνο κι όχι μικρό «αντίπαλο» το κυπριακό, έχοντας να διαχειριστεί, μόνος του, την ίδια τη μοίρα και την ύπαρξη των Ελλήνων της Κύπρου.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου